Majesteit van het belangrijk

Inhoud 1 008800240003001D0022002700320024002D0038002400760032002800260076003200240003003500240024002A00030003008000030061 2 000C0033002500250028002D00030003008000030068 3 000E002D0026002400350024002D007600320003002100240038002E0024002A00030003008000030062005F 4 0007002400320003001500240031002B001D00320024002D000300150024002B0023000300030080000300620065 5 00880024000300260024002700240028002C002400030024002D00340024002B002E002F000300030080000300630062 6 008800240003002C003300330031000300030080000300630066 7 000700240032000300060031002E002500260024002100280024002300030003008000030061005F 8 000B0024002F0024002B00030034002E002E00310003002B0024002F0024002B000300030080000300650062 9 008A002B003300210021002400310076002E0024002F000300030080000300650066 10 0088002400030021002E003200760028002D0026000300030080000300660067 11 008800240003008A002B001D0033003500240003008A002B00330021002100240031000300030080000300640060 12 0088002400030011002E00240076003200280026002400030011002E003200760024002D000300030080000300640065 13 000E002F00030076002B002E0032000300030080000300640068 14 000E003400240031001D002B0003002C001D00320031001D007600760024002D000300030080000300670068

4 Woest draait de majesteit zich op haar zij. Ze trekt wild het gouden hangertje recht dat aan een kettinkje om haar nek hangt. Ik ben het zo verschrikkelijk zat! Bevelen geven vanuit mijn bed! En dan ook nog aan uilskuikens van dienaren: de slome lakei Schalk, mijn luie dienstmeisje Bloem en mijn deurwacht Uitsmijter, die in elke zin wel een fout maakt. Het liefst wil ik alleen zijn in mijn slaapkamer. Helaas ben ik te ziek om in de Wachterszaal te eten. Dus moet ik ze hier wel ontvangen zodat ze mijn rijstepap kunnen brengen en mijn bed kunnen verschonen en zodat ik mijn orders kan doorgeven, die ze natuurlijk direct moeten opvolgen. Hoewel mijn lichaam zwak is, is er niets mis met mijn verstand. Ik weet heel goed wat er aan de hand is, ik hou alles perfect in de gaten. Dat moet ook wel, want regeren is geen makkie. Zeker niet wanneer de enige persoon die er in het BelangRijk echt verstand van heeft zich al zo lang ellendig voelt. Ik dus. Een koningín die op bed ligt. Bah! En dan die saaie dokter Stethoscoop. Het is dat ik hem nodig heb, anders had ik hem allang eigenhandig het paleis uitgeschopt. Wat die dwaas nu net weer voorstelde. ‘Majesteit,’ begon hij, ‘u ligt nu al acht enzestig weken dag en nacht op bed. Ik denk dat het verstandig is als u iets anders hoo rt dan uw eigen gedachten. U zult aansterken wanneer u verhalen hoort van de inwoners van het BelangRijk.’ Verhalen horen? Wat een belachelijk idee! Ik heb belangrijker zaken aan mijn hoofd! 1 De achtenzestigste week

5 ‘En, en, hoe heeft ze gereageerd op je voorstel? We konden het niet precies verstaan, maar volgens mij was ze laaiend.’ Bloem, het dienstmeisje, staat in haar jurk met witte schort op de gang naast lakei Schalk en kijkt vragend naar de dokter. ‘Laten we maar even in de Wachterszaal gaan zitten,’ antwoordt hij. Even later worden ze omringd door achtenveertig glanzende ridderharnas- sen die aan beide kanten van de zaal staan opgesteld. De dokter zucht. ‘De stoom kwam bijna uit haar oren. Wil je dat ik letterlijk vertel wat de majesteit antwoordde?’ Schalk en Bloem knikken. De dokter haalt zijn stethoscoop van zijn nek, legt hem op tafel en begint te praten. ‘“ Verhalen!” riep de koningin razend vanuit haar bed. “ Verhalen om beter te worden?! Ik ben wel ziek, maar niet gek! Ik hoef geen vertelsels te horen van simpele onderdanen. Ik heb zoveel ko- ninkrijken bezocht dat ze mijn neus uit komen. Denk je nu werkelijk dat een- voudige mensen mij iets kunnen vertellen wat ik nog niet weet? Ik heb we l wat beters te doen dan naar suffe verhaaltjes luisteren. Verhaaltjes zijn voor kleuters, niet voor volwassenen en zeker niet voor een koningin als ik. Ik moet belangrijke beslissingen nemen. Ik moet strategieën uitdenken. Ik moet een feest regelen ter ere van mij. Ik moet regeren en heersen. Dus, onbelangrijk doktertje van me, hoepel op met je verhaaltjes.”’ De dokter kijkt Bloem en Schalk aan. ‘Heeft ze dat echt gezegd?’ vraagt het dienstmeisje zachtjes. Ze weet hoe de koningin kan zijn. Stethoscoop knikt. ‘Ik zie haar elke dag achteruitgaan. Ze reageert op geen enkel medicijn. We weten dat haar volk geen traan om onze majesteit zal laten. Dat was heel anders in de tijd van de koningin-oma, die ik als kind nog heb gekend. Iedereen hield van haar. Mijn familie is altijd in dienst geweest van de hoogheden die dit paleis hebben bewoond. Mijn vader was de dok-

6 ter van de koning, de vader van onze vorstin. Mijn sterke opa, die geweldig goed was in zijn vak, was de arts van de koningin-oma. Onze zieke majesteit lijkt in niets op haar grootmoeder. Toch wil ik alles doen om haar beter te maken. Mijn opa zei altijd: “Als niets meer werkt, dan zijn goede woorden het enige dat nog verschil kan maken, want goede woorden werken als een medicijn.” Geen drankje, zalfje of pil werkt bij onze majesteit, dus goede woorden horen is het laatste dat haar nog kan redden. Laten we daarom maar hopen dat ze van gedachten verandert.’ De volgende ochtend maakt het dienstmeisje rijstepap voor de majesteit. Ze heeft slecht geslapen. Wat als de vorstin nu geen verhalen wil horen? Haar gedachten gaan naar de koninklijke vrouw in dat koninklijke bed. Wel een schóón koninklijk bed, want sinds de majesteit ziek is wil ze niet alleen elke dag schone lakens maar ook een nieuw matras. De Bekerzaal ligt vol met eendagsmatrassen die Schalk en zijzelf elke dag onder het vorstelijke achterwerk van de koningin vandaan trekken. Bloem moet zich nu echt richten op het roeren in de pap, want ze wordt om klokslag acht uur bij hare majesteit verwacht. Anders zwaait er wat. Bij de eerste gong van de klok klopt Bloem op de deur van de koninklijke slaapkamer. Ze wacht net als altijd totdat de koningin ‘binnen’ tussen haar lippen door perst. Gek, ze hoort niets. Ze legt haar oor tegen de deur om te luisteren naar de stem van de hoogheid. Het blijft stil aan de andere kant. Het dienstmeisje vindt het moeilijk om te kiezen: als ze nog een keer klopt en de koningin heeft al ‘binnen’ geroepen, zal de hoogheid uit haar vel springen. Maar als ze te laat binnenkomt met de rijstepap dan zal de majesteit ook laaiend zijn. Bloem zucht en klopt nog een keer. Weer niets. Ze wacht nog een minuut en besluit dan om de deurknop om te draaien. Ze

7 kijkt voorzichtig om het hoekje. Het lampje is aan en de koningin is wakker. Haar hoofd komt net boven de dekens uit. ‘Goedemorgen majesteit,’ zegt Bloem beleefd. ‘Fijn dat u wakker bent.’ De wenkbrauwen van de koningin zakken naar beneden. ‘Ik begrijp dat u niet goed geslapen heeft?’ De koningin beweegt haar lippen. ‘ Wilt u iets harder spreken want ik kan u niet verstaan,’ vraagt het dienstmeisje vriendelijk. De vrouw in het bed beweegt haar lippen, spant al haar keelspieren, pro- beert een zin uit te brengen en loopt ten slotte rood aan. Bloem zet het ontbijt op het nachtkastje en buigt zich naar de koningin toe om beter te kunnen luisteren. Maar ze hoort niets, ze ruikt alleen een allesbe- halve frisse ochtendadem en zegt snel: ‘Ik zal de dokter direct halen.’ Een paar minuten later zit Stethoscoop naast het koninklijke bed en onder- zoekt de koningin. ‘Hier was ik al bang voor,’ zegt hij. ‘U gaat helaas achteruit, majesteit. Vannacht bent u uw stem kwijtgeraakt als gevolg van uw ernstige medische probleem. Als er niets gedaan wordt zult u nog zieker worden. Ik zal Bloem opdracht geven om een pen en een stapel papier bij u te bren- gen zodat u met ons kunt communiceren. U weet wat ik u gisteren heb aan- geboden. Als u van gedachten bent veranderd en toch verhalen wilt horen, dan mag u ja knikken.’ Verwachtingsvol kijkt de dokter de koningin aan. Maar met donkere ogen schudt ze overduidelijk NEE. Wat denkt die dokter wel! Dat ik nu ineens toch naar verhaaltjes wil luis - teren omdat mijn stem het even niet meer doet? Ha, dan kent hij mij dus nog niet goed genoeg. Iedereen weet dat ik nooit toegeef. Wat dacht ie zelf, dat ik mensen van het gewone volk in mijn slaapkamer laat komen? Hoe verzint hij het. Belachelijk! Ik ben toch zeker niet gek! Wat kunnen die simpele, saaie inwoners nou hebben meegemaakt? Alleen invloedrijke mensen zoals ik hebben een belangrijk, betekenisvol en avontuurlijk leven.

8 Op het nachtkastje van de koningin heeft Bloem een belletje neergezet. Dat kan de koningin gebruiken als er iets is. Naast het belletje ligt een enorm gro- te stapel papier. De majesteit heeft inmiddels een aantal vellen gebruikt om met nijdige krassen haar orders aan lakei Schalk door te geven. Daarmee heeft ze hem flink aan het werk gezet. En na een lange dag, als hij samen met Bloem voorzichtig een nieuw rood matras onder de koninklijke billen heeft geschoven, is het voor de hoogheid hoog tijd om te gaan slapen.

9 2 Muffin Midden in de nacht schrikt Bloem wakker. Wat is dat voor geluid? Ze kan het niet direct thuisbrengen. Ze schuift uit haar bed en loopt de gang op. De klok wijst twee uur aan. Het is nog stiller dan anders in het paleis. Nu hoort ze het weer. Natuurlijk, het is het belletje van de koningin. Vlug sluipt Bloem op haar pantoffels door de gang naar de koninklijke slaapkamer. Ze klopt op de deur en gaat naar binnen. Daar ligt de koningin in haar bed. Op een papier heeft ze met grote letters geschreven: Ik k an n ie t sla p e n!! !! Bloem staart verbaasd naar de tekst. Ze heeft nog nooit het handschrift van de vorstin gezien. Ze had gedacht dat de majesteit zinnen met prachtige koninklijke krulletters zou maken, maar de woorden op het papier staan rom- melig en zijn los geschreven. Bloem kijkt op en vraagt: ‘ Wilt u misschien wat rijstepap?’ N ee ! !! schrijft de koningin.