Schrijven is net als ademhalen. Het hoort bij mijn leven. Niet dat ik al schrijvend geboren ben, hoor. Nee, ik heb in 1969 rustig in de wieg in Giessenburg (bij Gorinchem) gelegen, werd een peuter die ‘ikke self doen’ zei en was dolblij dat ik op zesjarige leeftijd lezen leerde. Natuurlijk dacht ik na die eerste schooldag in de eerste klas (je had toen nog een aparte kleuterschool) dat ik álles al kon. Maar ik moest nog heel veel leren. En dat moet ik nu, zoveel jaar later. nog steeds. Want ook al kwam mijn eerste boek uit toen ik 17 was, en schrijf ik nu dus zo’n dertig jaar … ik leer nog altijd nieuwe dingen. ‘k Vind het trouwens ook leuk om iets nieuws uit te proberen. Mijn eerste vier boeken waren meidenboeken. Daarna heb ik van alles geschreven: kinderboeken, kleuterverhalen, Bijbelse verhalen, een novelle, een roman, een Bijbels dagboek, een boekje over zelfverloochening en óók (kerk)historische boeken. Dat laatste genre ga ik steeds leuker vinden: jongeren en ouderen iets vertellen vanuit de geschiedenis. Van geschiedenis kun je veel leren. Niet alleen als lezer, maar óók als auteur. Hoewel mijn leven voor een groot deel uit schrijven bestaat, is er natuurlijk meer. Voordat ik met mijn man trouwde, werkte ik in de gehandicaptenzorg met meervoudig gehandicapten die niet konden spreken. Na de geboorte van onze oudste zoon (we kregen zes kinderen van de Heere) ben ik gestopt met werken. Wel heb ik een poosje vrijwilligerswerk in het speciaal onderwijs gedaan en waren we gastgezin voor een gehandicapte vrouw. Nu bezoek ik regelmatig een Syrisch gezin, dat net een jaar in ons dorp woont. En ten slotte ben ik ook bestuurslid van Stichting Friedensstimme. Want werken in Gods Koninkrijk … is het mooiste wat er is!
Kunt u kort iets over uzelf vertellen?
Als Ada Verrips werd ik in 1969 geboren in Giessenburg. Na lagere school, Mavo en Havo ben ik de opleiding voor Z-verpleegkundige gaan doen bij de Stichting Philadelphia in Vierhouten. Na mijn diplomering tot aan de geboorte van ons eerste kindje werkte ik met meervoudig gehandicapten. In 1997 zijn Frans en ik getrouwd, waarna mijn schrijversnaam veranderde in Schouten-Verrips. Ons huwelijk werd gezegend met zes kinderen. Via Woord & Daad sponsoren we een zevende kind, Valencia in Haïti.
Hoe bent u tot het schrijven van boeken gekomen?
Toen ik 10 jaar was begon ik met schrijven. Toen ik 17 was verscheen mijn eerste (meiden)boek. Daarna hoorde het schrijven bij mijn leven. Het nam soms zelfs een beetje te veel tijd in beslag: ik ben er zelfs een keer door gedoubleerd … Onze kinderen zeggen dat ik chagrijnig word, als ik niet schrijf. Tijdens vakanties ligt mijn (schrijf)werk stil, maar een vakantieverslag maak ik wel. Ouderwets met pen en papier, omdat we bij voorkeur ergens op vakantie gaan, waar geen internetaansluiting is.
U schrijft verschillende genres. Wat heeft uw voorkeur?
Ik schrijf meidenboeken, kinder- en kleuterboeken, Bijbelverhalen (in eerste instantie voor verstandelijk gehandicapten) columns, korte verhalen en artikelen voor volwassenen, leesboeken voor ouderen - en zelfs een boekje met een historische achtergrond.
Ik geniet van allemaal evenveel, geloof ik, al kwam ik er na 25 jaar schrijven achter dat het ‘historisch’ schrijven (over ds. G. van Reenen) wel héél erg leuk is, terwijl ik jarenlang heb gedacht dat ik het niet kon!
Pleegt u diepgaand onderzoek voor u aan een onderwerp begint?
Dat hangt helemaal af van het onderwerp. Voor een ‘eenvoudig’ kleuterboek hoef je geen onderzoek te doen. Het verhaal ontrolt zich als het ware vanzelf vanuit het gezin, de buurt of de familie. Een thematisch verhaal vraagt wel onderzoek. Het meeste onderzoek kan gewoon vanuit de huiskamer via internet gebeuren. Alleen voor het leven ds. G. van Reenen heb ik een mooie reis gemaakt langs de plaatsen waar hij woonde. Ik wil altijd wel ‘echt’ schrijven. Daarom check ik de dingen nogal eens.
Hoelang doet u over het schrijven van een boek?
Over het ene boek een maand, over het andere vier jaar.
Krijgt u veel reacties van het lezerspubliek?
Soms krijg ik inderdaad reacties. Misschien zouden dat er meer zijn als ik een eigen website had, of meer lezingen zou houden. Maar ik ben een auteur die het heerlijk vind om stilletjes haar weg te gaan (en stiekem ook niet goed raad weet met positieve feedback). Uiteindelijk hebben we onze talenten niet van onszelf, maar van de Heere, onze Schepper gekregen.
Bij CLC Nederland vindt u de mooiste boeken van de auteur Ada Schouten-Verrips. Waaronder de nieuwste boeken van Ada Schouten-Verrips. Heeft u een vraag over de auteur Ada Schouten-Verrips? Dan kunt u ons uw vraag sturen via het contactformulier of stuur een mail naar [email protected]
Wij zijn ook bereikbaar via Whatsapp! U kunt ons dus ook een appje sturen met uw vraag.
Sinds 2000 werk ik zelfstandig als illustrator/vormgever/fotograaf.
Hoeveel illustraties ik tot nu toe gemaakt heb weet ik niet precies, maar dat moeten er echt heel veel zijn. Inmiddels heb ik meer dan 175 boeken voorzien van illustraties. Variërend van lesboeken voor speciaal onderwijs tot prentenboeken. Voor een methode voor kinderen met ernstige dyslexie heb ik ruim 3000 illustraties gemaakt. Deze opdracht was mij op het lijf geschreven: abstracte woorden vertalen naar beeld.
In het jaar 1999 bedacht ik het karakter ‘Opa Knoest’. Van deze lieve opa zijn vele titels verschenen in binnen- en buitenland, waarvan meer dan 150.000 boeken zijn verkocht.
Krijg ik een blanco vel papier voor mijn neus, dan ontstaat er een kleurrijke wereld waarin karakters tot leven komen. Dat vind ik het mooiste van illustreren.
In 2012 ben ik getrouwd met Leontine Gaasenbeek. Zij is ook illustrator/vormgever.
---
Wat was jouw lievelingsboek vroeger?
Als kind had ik niet echter een lievelingsboek. Mijn moeder las voor uit Pinkeltje en ik luisterde ik naar een cassettebandje met sprookjes zoals De gelaarsde kat en Repelsteeltje. Nu lees ik wel heel veel boeken. Onder andere kinderboeken. Mijn favoriet zijn Robin en God van Sjoerd Kuyper, deze heb ik al vijf keer gelezen. En Lampje van Annet Schaap, die lees ik nu voor de derde keer. Ze zijn prachtig geschreven en ik haal daar veel inspiratie uit bij het schrijven van mijn eigen kinderboeken.
Wat wilde je vroeger later worden?
Toen ik klein was wilde ik heel graag veeboer worden. Daar heb ik ook voor geleerd. Maar ik was ook altijd bezig met creatieve dingen zoals tekenen, knutselen, poppen naaien en toneel stukjes schrijven voor school. Ik heb nog een schrift waar ik als kind die toneelstukjes in op schreef. Uiteindelijk ben ik toch geen veeboer geworden maar illustrator/auteur. Soms moet ik wel eens een koe of een varken tekenen, maar dat heb ik niet op de landbouwschool geleerd, hoor. Dat heb ik mijzelf aangeleerd door goed te kijken naar het werk van andere illustratoren en veel te oefenen.
Wat maakt het schrijven van kinderboeken zo leuk?
Het schrijven van een kinderboek is leuk omdat je daarbij een hoop fantasie kunt gebruiken. De karakters die je bedenkt bestaan niet echt, maar komen wel tot leven. Je kunt ze bijvoorbeeld dingen laten beleven die jijzelf als auteur beleefd hebt of die nooit gebeurd zijn. Die zuig ik dan uit m’n duim. Tijdens het schrijven kun je van je eigen karakter gaan houden. Het is eigenlijk een soort ingebeeld vriendje.
Waarom zou je iemand aanraden het actieboek Tijdmachien voor te lezen (of zelf te lezen)?
Het boek Tijdmachien is leerzaam, maar vooral leuk. En het is heel super mooi getekend (vind ik zelf). De hoofdpersoon heeft een klein hondje. Genoeg redenen om het boek te kopen en te lezen.
Vul deze regel aan: En toen? ...
… zat er alweer een idee voor een volgend boek in mijn hoofd.
Bij CLC Nederland vindt u de mooiste producten van de illustrator Michel de Boer. Waaronder de nieuwste producten van Michel de Boer. Heeft u een vraag over de illustrator Michel de Boer? Dan kunt u ons uw vraag sturen via het contactformulier of stuur een mail naar [email protected]
Wij zijn ook bereikbaar via Whatsapp! U kunt ons dus ook een appje sturen met uw vraag.