Tijdens een workshop over verbondenheid stelde ik de vraag waar het leven om draait. De antwoorden waren: geborgenheid, plezier, een gevoel van samen, intimiteit, diepgang, impact, creëren, zorgen, vriendschap, leiderschap, respect, acceptatie. Allemaal schitterende woorden. En dit komt allemaal tot ons samen met de personen om ons heen. Nu ontdekte ik dat verschillende groepsgroottes ons ook verschillende inhoud geven. Saamhorigheid krijg je bijvoorbeeld niet met zijn tweeën, intimiteit is lastiger met zijn honderden. Daarom is het goed te investeren in al de natuurlijke groepsgroottes waar jij in betrokken bent of kunt zijn.
Sociale ruimten
Ik werd via de boeken van Mike Breen getriggerd door een theorie van socioloog Hall over de afstand tussen mensen. Hij onderscheidde vier verschillende afstanden: de intieme (de afstand van een kus), de persoonlijk (de afstand van een handdruk), de sociale (een afstand van een meter tot drieënhalve meter) en de publieke (meer dan drieënhalve meter).
Deze theorie legde ik naast het systeem van verbondenheid (huwelijk, gezin, community) en zag dat huwelijk een intieme setting kent, het gezin de persoonlijke en community de sociale. Alle drie belangrijk en alle drie ‘geven’ ze iets anders. Velen van ons missen echter bepaalde groepsgroottes/relaties in ons leven, waardoor we een gemis ervaren. Denk aan het gemis van een partner, kinderen, ouders, vrienden, buren, broers en zussen, geloofsgenoten.
In mijn boek ‘Alleen Samen’ schrijf ik over het grootste gemis, de community. Dit is een groep van 15 – 40 personen die het leven met elkaar deelt. Zo’n groep geeft bijvoorbeeld zorg, plezier, schouders, impact, zin en saamhorigheid. Allerlei aspecten waar zo’n behoefte aan is.
De verschillende groepsgroottes
De individuele (1): Deze heb ik toegevoegd omdat deze ook belangrijk is. Tijd voor jezelf, rust en tijd om te reflecteren, bidden of mediteren. De één heeft een halve dag nodig, de ander een half uurtje.
De intieme (2 á 3): Zo’n twee of drie mensen in ons leven komen zo dichtbij. Meestal een partner, ouder, kind, vriend, broer of zus. Je kunt alles met elkaar delen, voelt je thuis bij elkaar en geeft elkaar vertrouwen.
De persoonlijke (3-12): Het gezin vind ik een schitterend voorbeeld, omdat het op een natuurlijke manier de grootte en functie heeft waarin we sterk leren. Ook coachingsgroepen en teams kennen vaak de grootte van een gezin. Boeiend gegeven is dat kinderen met name leren door te zien en te imiteren, minder door informatie die verstrekt wordt. Deze groepsgrootte leent zich goed voor samenwerking en je wordt echt gezien.
De community (15-40): Deze groep is groot genoeg om te zorgen en klein genoeg om te borgen. Je voelt je geen nummertje en je hebt genoeg schouders om zorg te verdelen. De natuurlijk community is een familie van gezinnen en grootouders. Alle generaties kunnen erbij, waardoor deze grootte ook het meest inclusief is. De grootste groep eenzame mensen zijn ouderen en alleenstaanden. Dat is op zich logisch, omdat zij bij een gebrek aan community als eerste buiten de boot vallen.
De publieke (75+): De grote groep die regelmatig samenkomt is belangrijk voor het groepsgevoel en er kan prima informatieoverdracht plaatsvinden. Met een grotere groep sta je sterk.
Aan de slag met je sociale ruimten
Maak maar eens een tekeningetje zoals hiernaast en schrijf op welke personen zich in welke ruimte begeven.
Als dat gelukt is, kun je zien waar volle en lege plekken zitten. Ben je tevreden over de invulling van je cirkels?
In welke cirkel wil je graag investeren? Stel dat je een kleine vriendengroep hebt en met hen onderdeel wil worden van een groter geheel. Wellicht zijn er nog andere groepen waarmee je samen een community kunt vormen in bijvoorbeeld je wijk of buurt.