De vijf talen van de liefde van kinderen

Introductie: Spreek de taal van uw kind1. Liefde is de basis2. Liefdestaal een: Lichamelijke aanraking3. Liefdestaal twee: Positieve woorden4. Liefdestaal drie: Tijd en aandacht5. Liefdestaal vier: Cadeaus6. Liefdestaal vijf: Dienstbaarheid7. Ontdek de eerste liefdestaal van uw kind8. Discipline en de liefdestalen9. Leren en de liefdestalen10. Boosheid en liefde11. De liefdestalen spreken in eenoudergezinnen12. De liefdestalen spreken in het huwelijk Epiloog: Mogelijkheden Actieplan voor de vijf talen van de liefde van kinderen Door James S. Bell jr. Actieplan voor de vijf talen van de liefde van kinderenbij hoofdstuk1. Liefde is de basis 2. Liefdestaal een: Lichamelijke aanraking3. Liefdestaal twee: Positieve woorden4. Liefdestaal drie: Tijd en aandacht5. Liefdestaal vier: Cadeaus6. Liefdestaal vijf: Dienstbaarheid7. Ontdek de eerste liefdestaal van uw kind8. Discipline en de liefdestalen9. Leren en de liefdestalen10. Boosheid en liefde11. De liefdestalen spreken in eenoudergezinnen12. De liefdestalen spreken in het huwelijk  \r‘ Gabbers. ’ ‘ Truitjes. ’ ‘ Wreed. ’ ‘ Cool. ’ ‘ Vet. ’ ‘ Vaag. ’ Soms spreken onzekinderen een taal die wij op het eerste gezicht niet helemaal begrij-pen. Maar aan de andere kant begrijpen onze kinderen ons vaakook niet en kunnen we onze ideeën niet helemaal aan hen duidelijkmaken. Wat wij zeggen, kan op vele manieren verkeerd op onzekinderen overkomen. Het meest desastreus echter, is het niet goedcommuniceren van onze liefde naar onze kinderen. Kunt u de lief-destaal van uw kind spreken – en spreekt u die ook? Elk kind heeft een eerste liefdestaal, een manier waarop hij ofzij de ouderlijke liefde het best verstaat. Dit boek zal u laten zienhoe u de eerste liefdestaal van uw kind kunt herkennen en spreken, naast vier andere algemene liefdestalen. Zo kunt u uw kind helpenontdekken dat u van hem of haar houdt. Uw en mijn kind hebbenhet nodig om te weten dat er van hen gehouden wordt, willen zekunnenopgroeientotverantwoordelijkevolwassenen. Liefdeisdebasisvanwaaruithetkindzichzekerkanvoelen. Enalseenkindzich zeker voelt, zal hij opgroeien tot een vrijgevige, liefdevollevolwassene. De vijf talen van de liefde van kinderen zal de vijf liefdestalen biju introduceren en u helpen de eerste taal te ontdekken waarin uw kind uw liefde hoort. Lees alle vijf hoofdstukken (2-6) die de lief-destalen omschrijven. Uw kind zal namelijk van alle vijf manierenom liefde te ontvangen voordeel hebben. We geloven echter weldat uw kind uw liefde het best ervaart door middel van één van devijf talen. Het zal echter zeker in het voordeel van uw kind werkenwanneer u ook in staat bent om uw liefde op de vier andere manie-ren te communiceren. Trouwens, na verloop van tijd kan de eersteliefdestaal van uw kind ook veranderen. Alle hoofdstukken over de liefdestalen zullen om bovengenoem-de redenen beginnen met het uitleggen van hoe belangrijk dezespecifieke liefdestaal is voor uw kind. Ook als dat hoofdstuk niet deeerste taal van uw kind behandelt, leer dan toch deze taal te spreken. Breng al de vijf liefdestalen in praktijk en u kunt er zeker van zijndat uw kind uw liefde voelt. Natuurlijk blijft het het belangrijkst datu de eerste liefdestaal van uw kind spreekt. Indit boek zullen webenadrukkenhoebelangrijkliefdeis inhet grootbrengen van uw kinderen. Het hoofddoel is uw kind (ofkinderen) op te voeden tot een rijpe volwassene, en alle manie-ren waarop u dat zult doen – discipline, instructies, emotioneleen geestelijke vorming – hebben een basis van liefde nodig. Deboosheid van een kind kan bijvoorbeeld op een positieve manieromgebogen worden wanneer hij de liefde van de ouder voelt. Hijzal meer voor uw suggesties openstaan en uw raadgevingen eerderaannemen wanneer hij waarneemt dat uw liefde oprecht en blij-vend is. Maar weinig ouders realiseren zich dat zij er verantwoor-delijk voor zijn hun kinderen te leren op een volwassen maniermet hun boosheid om te gaan. In hoofdstuk 10 kunt u lezen dathet onze kinderen en tieners leren met hun boosheid om te gaande moeilijkste taak in het ouderschap is. Om deze taak succesvoluit te kunnen voeren, is ten eerste liefde nodig. Het is interessant dat ouders die hun tienershelpen hun boosheidonder controle tekrijgen, een nog liefdevollere en hechtere relatie met hun kinderenkrijgen dan ze al hadden. De vijf talen van de liefde van kinderen is een boek over het beterleren liefhebben van uw kind. Daarnaast vindt u in dit boek vaaksuggesties voor goed ouderschap. Wanneer u aan de belangrijkstegebiedenwerkt, zultuontdekkendatderelatiesbinnenuwgezinsterker worden, en ook ontspannener en vreugdevoller. U zultbijvoorbeeld in onze discussie over discipline (hoofdstuk 8) tweesleutelwoorden leren die u altijd in gedachten moet houden:vrien-delijkheid enstandvastigheid. Zoals liefde tal van zonden bedekt, zozalvriendelijk maarstandvastig zijn u een stevig verend veiligheids-net geven. Hoe u deze vriendelijke maar standvastige houding kuntvolhouden, behandelen we in hoofdstuk 8. In dit boek wordt het kind meestal ‘hij’ genoemd. Het spreektvanzelf dat met ‘hij’ zowel hij als zij wordt bedoeld. Dan volgen nu enkele persoonlijke woorden van elk van ons, voordat u aan deze ‘taalcursus’ begint om de manier waarop u uwliefde naar uw kinderen toe communiceert te verbeteren. Enkele woorden van Gary Het succes van mijn eerder verschenen boek De vijf talen van deliefde was zeer bevredigend. Honderdduizenden echtparen heb-ben niet alleen het boek gelezen, maar ook de principes in praktijkgebracht. Mijndossierszittenvolbrievenuitallehoekenvandewereld waarin mensen hun dank betuigen voor het feit dat de lief-destalen hun huwelijk zo veranderd hebben. De meeste mensenvertellen me dat het leren van de eerste liefdestaal van hun weder-helft het emotionele klimaat in huis radicaal veranderd heeft. Som-migen zeggen zelfs dat het boek hun huwelijk heeft gered. Ikgingnogsteedsdoormethethoudenvanhuwelijksseminars, en de vraag die mij het meest gesteld werd, was: ‘ Wanneer schrijftueenboekoverdevijfliefdestalenvankinderen? ’ Aangezienmijnprofessionelecarrièrezichgerichtheeft ophuwelijksbegeleidingende verrijkingvan het huwelijk, aarzeldeikin eerste instantieomover kinderen te schrijven, ook al hebben honderden ouders gerap-porteerd dat zij het concept van de liefdestalen op hun kinderenhebben toegepast. Toen Northfield Publishingmijbenaderdemetdevraagofikzo’n boek wilde schrijven, heb ik contact opgenomen met een goedevriendvanmij, Ross Campbell, enhemgevraagdofhijco-auteurvan dit boek wilde worden. Tot mijn vreugde stemde Ross toe. Rossis al dertig jaar psychiater, met een speciale aandacht voor proble-men van kinderen en adolescenten. Ik bewonder de kwaliteit vanzijn werk al jaren, en heb vaak mijn voordeel gedaan met zijn boe-ken. Door dejaren heen heb ik ons persoonlijkcontact ook altijderg gewaardeerd. Nu dit boek bijna voltooid is, ben ik erg blij met deze vermen-ging van onze ervaring. We hebben ieder elk hoofdstuk geschreven, en daarna heeft onze samensteller en hoofdschrijver, Carole Stree-ter, onze ideeën tot een leesbaar geheel samengevoegd. Ik ben ont-zettend blij met het resultaat. Zoals het originele boek over de talenvan de liefde zo veel mensen in hun huwelijk geholpen heeft, zohoopenbidikdatditboektallozeouders, leerkrachtenenanderendie van kinderen houden en met kinderen werken, zal helpen deemotionele behoefte aan liefde van kinderen beter te vervullen. Gary Chapman, Ph. D. Winston-Salem, North Carolina, Januari 1997 Enkele woorden van Ross Gary Chapman en ik schrijven en spreken al meer dan twintig jaarover liefde. Gary heeft duizenden stellen een diepere betekenis inhun relatie helpen vinden, terwijl ik boeken geschreven en seminarsgehouden heb voor ouders met een verschrikkelijk noodzakelijke, en eveneens wonderbaarlijk bevredigende taak: het grootbrengenvan hun kinderen. Hoewel ik Gary al meerdan twee decennia ken, hebikmijnooitgerealiseerddat zijnenmijnboodschapzoopelkaar lijken. Ik ontdekte dit positieve feit toen ik zijn inspirerendeboek De vijf talen van de liefde las. De parallellen met mijn boeken, How to Really Love Your Child(Hoe u uw kind werkelijk kunt lief-hebben) en How to Really Love Your Teenager(Hoe u uw tiener wer-kelijk kunt liefhebben), waren ondersteunend en bemoedigend. De hoofdlijn die ik vooral erg goed vond in Gary’s boek, was datieder van ons een eerste liefdestaal heeft. Als we vaststellen wat despeciale liefdestaal van onze partner en van onszelf is, kunnen we dezekostbare kennisgebruikenomonshuwelijk in stand te houden. Dezedingen kunnen op een wonderbaarlijke manier op kinderen wordentoegepast, omdatelkkindzijnofhaareigenmanierheeftomliefdetegevenenteontvangen. Toen Garyzichhiervanbewustwerd, wasditboek een natuurlijk voortvloeisel uit de overeenkomsten in ons werk. Ikbendankbaarvoorhetvoorrechtommet Garyaanditontzet-tend belangrijke boek te hebben kunnen werken. Ik ben er ten vollevan overtuigd dat het ouders en andere mensen die om kinderengeven, zal helpen de diepste behoeften te vervullen van de kinderenvan wie ze houden. Vergezel ons op deze reis waarin we de vijf talenvan de liefde van kinderen onderzoeken. Ross Campbell, M. D. Signal Mountain, Tennessee, Januari 1997 Dennis en Brenda snapten niet wat er met Ben, hun zoontje vanacht, aan de hand was. Hij kon erg makkelijk leren en maakte daar-bij ook nog altijd zijn huiswerk. Maar de laatste tijd deed hij het opschool niet zo goed. Wanneer de juffrouw de kinderen een opdrachthadgegeven, kwam hijevenlaterbij haarbureau vragen ofze hetnog een keer uit kon leggen. Per dag bezocht hij haar bureau zo’nacht keer om te vragen hoe het moest. Hoorde hij misschien slecht, of had hij last van begripsstoornissen? Dennis en Brenda hadden Bens gehoor laten testen, en een schoolbegeleider nam een begrips-test bij hem af; Bens gehoor bleek normaal en zijn begripsniveauwas normaal voor zijn leeftijd. Andere dingen over hun zoon verwarden hen. Soms leek hetgedrag van Ben bijna asociaal. De lerares lunchte om de beurtmet een van haar leerlingen uit groep vijf, maar Ben duwde somsandere kinderen opzij om dicht bij haar te kunnen zijn. Tijdens depauze liet Ben de andere kinderen achter wanneer de lerares op hetschoolpleinverscheen; hij rendedan naarhaartoeom een onbe-langrijke vraag te stellen en aan de anderen te ontsnappen. Wanneerdeleraresindepauzemeteenspelletjemeedeed, probeerde Bengedurende het spelletje de hand van de lerares vast te houden. Zijn ouders hadden al drie keer een gesprek met de lerares gehad, en geen van drieën had kunnen ontdekken wat het probleem was. In de klassen daarvoor was Ben altijd zelfstandig en vrolijk geweest, maar nu vertoonde hij een ‘plakgedrag’ dat nergens op sloeg. Hijmaakte ook veel meer ruzie met zijn oudere zus, alhoewel Dennis en Brenda dachten dat dat gewoon een fase was waar hij doorheen ging. Toen beiden naar mijn seminar over ‘ Groeien in uw huwelijk’kwamen en mij over Ben vertelden, waren ze bezorgd, en vroegenze zich af of ze met een toekomstige rebel te maken hadden. ‘ Dr. Chapman, we weten dat dit een huwelijksseminar is en misschienis deze vraag niet op zijn plaats, ’ zei Brenda, ‘maar Dennis en ikdachten dat u ons misschien een beetje op weg kon helpen. ’ Daarnabeschreef ze de veranderingen in Bens gedrag. Ik vroeg deze ouders of hun eigen levensstijl dit jaar veranderin-gen had ondergaan. Dennis zei dat hij nog steeds verkoper was entwee avonden per week buitendienst had, maar de andere avondenin de week ’s avonds tussen zes en half acht thuis was. Op die avon-dendeedhijwatadministratieen keekhij‘eenbeetje televisie’, zeihij. In het weekend ging hij naar voetbalwedstrijden en nam Bendan vaak mee. Maar dat had hij het afgelopen jaar niet gedaan. ‘ Hetis te veel drukte. Ik kijk er liever naar op tv. ’‘ En jij, Brenda, ’ vroeg ik. ‘ Is jouw levensstijl in de laatste maan-den veranderd? ’‘ Nou, eigenlijk wel, ’ zei ze. ‘ De laatste drie jaar, sinds Ben naarschool ging, heb ik parttime gewerkt. Dit jaar heb ik echter een full-timebaanaangenomen, waardooriklaterthuisbendannormaal. Bens opa haalt hem nu op uit school, en Ben blijft ongeveer ander-half uur bij zijn opa en oma totdat ik hem oppik als ik naar huis ga. Op de avonden dat Dennis werkt, eten Ben en ik meestal bij mijnouders en gaan we daarna naar huis. ’ Het seminar ging bijna beginnen, maar ik voelde dat ik begon tebegrijpenwaterin Benomging. Daaromdeedikeenvoorstel:‘ Ikga spreken over het huwelijk, maar ik wil dat jullie erover nadenkenhoe de principes die ik behandel van toepassing zouden kunnenzijn op jullie relatie met Ben. Aan het einde van het seminar wilik dan graag weten wat jullie conclusies zijn. ’ Ze waren een beetjeverrastdatikdeconversatiebeëindigdezonderenigeinzichtenofsuggesties te geven, maar ze schenen allebei bereid mijn verzoek inte willigen. Aan het einde van de dag kwamen Dennis en Brenda naarme toe gesneld, terwijl de andere deelnemers van ons seminar in Racine, Wisconsin, dezaaluitstroomden. Hun gezichtenstraaldendoor een frisse ontdekking die ze gedaan hadden. ‘ Dr. Chapman, ik denk dat we zojuist wat inzicht gekregen hebben in wat er in Ben omgaat, ’ zei Brenda. ‘ Toen u de vijf talen van de liefde behan-delde, waren we het er samen over eens dat Bens eerste liefdestaaltijd en aandacht is. Als we nu terugkijken op de laatste vier, vijfmaanden, realiseren we ons dat we Ben minder aandacht hebbengegeven dan daarvoor. Toen ik parttime werkte, haalde ik Ben elke dag op van schoolen dan gingen we meestal op weg naar huis iets samen doen. Boodschappen doen of even stoppen bij het park of samen eensnack halen. Wanneer we thuiskwamen, ging Ben zijn huiswerkmaken. Na het eten speelden we vaak samen een spelletje, vooralop de avonden dat Dennis werkte. Dat is allemaal veranderd sindsik werk. Ik realiseer me dat ik veel minder tijd met Ben door-breng. ’ Ik keek naar Dennis, en hij zei: ‘ Ik realiseer me dat ik degewoonte had Ben mee te nemen naar voetbalwedstrijden. Ik gadaar nu niet meer heen, maar die vader-zoon-tijd heb ik niet door iets anders vervangen… De laatste maanden hebben Ben en ik nietveel tijd met elkaar doorgebracht. ’‘ Ik denk dat jullie wat fundamenteel inzicht gekregen hebbenin de emotionele behoefte van Ben, ’ zei ik tegen hen. ‘ Wanneerjullie tegemoet kunnen komen aan Bens behoefte aan liefde, denkikdatereengrote kansisdat Bens gedraggaatveranderen. ’ Iklieteen paar belangrijke manieren zien waarop zij liefde konden tonendoormiddelvanhetgevenvantijdenaandacht. Ikdaagde Dennisuit manieren te vinden om in zijn schema wat tijd vrij te maken omaandacht aan Ben te geven en ik moedigde Brenda aan manieren tevindenom weerwatdingen met Ben tedoen dieze ook methemdeed voordat ze een fulltime baan had. Ze leken allebei vol verlan-gen deze inzichten in daden om te zetten. ‘ Misschien zijn er ook andere factoren van invloed, ’ zei ik, ‘maarwanneerje Bengrotehoeveelhedenaandachtgeeftendaaropeenspeelse manier de vier andere liefdestalen bijvoegt, denk ik dat jullieeen radicale verandering in Bens gedrag zullen zien. ’ We namen afscheid. Ik heb nooit een brief van Dennis en Brendaontvangen, en eerlijk gezegd was ik ze vergeten. Maar zo’n twee jaarlater was ik weer in Wisconsin voor een ander seminar toen zij daarbinnenliepen en mij herinnerden aan ons gesprek. Ze glimlachtenbreed; we omhelsden elkaar en ze stelden me voor aan vrienden diezij naar het seminar hadden meegenomen. ‘ Vertel me over Ben, ’ zei ik. Ze lachten allebei en zeiden: ‘ Het gaat prima met Ben, dr. Chap-man. We hebben u vaak willen schrijven, maar het is er nooit vangekomen. Toen we thuiskwamen, zijn we gaan doen wat u voorge-steld had. Wemaakten tijd; we gaven Ben de maanden die volgdenbewustveelaandacht. En, echtwaar, binnentweeàdriewekenzagen we een opvallende verandering in Bens gedrag op school. Het was zelfs zo dat de lerares ons liet komen. We waren een beetjebang. Maar deze keer vroeg ze ons wat we hadden gedaan waardoor Bens gedrag zo veranderd was. ’ De lerares had hun verteld dat Bens negatieve gedrag was gestopt: hijduwde geen kinderen meer bij haar weg in het overblijflokaal; hij kwamniet meer keer op keer bij haar bureau om iets te vragen. En Brenda hadde situatie uitgelegd. Dennis en zij spraken nu Bens ‘liefdestaal’ nadatzeeenseminar gevolgdhadden. ‘ Wevertelden haar hoe webegonnenwaren Ben een overdosis aandacht te geven, ’ zei Brenda. Ditstelhadgeleerddetaalvanliefdevanhunkindtespreken, om ‘ Ikhou vanjou’te zeggen opeen manier die Ben begreep. Bensverhaal heeft me aangemoedigd dit boek te schrijven. Mijn eersteboek over de talen van liefde gaat over hoe onze partner zich geliefdvoelt wanneer we zijn of haar eerste liefdestaal spreken. De vijf talenvandeliefde bevat één hoofdstuk dat gewijd is aan het herkennenvan de eerste taal van liefde van uw kind. Nu zullen Ross Campbellen ik u laten zien hoe die vijf liefdestalen ertoe kunnen bijdragendat uw kind zich geliefd voelt. Het feit dat u de eerste liefdestaal van uw kind spreekt, wil trou-wens niet zeggen dat hij nooit zal rebelleren. Het betekent wel datuw kind zal weten dat u van hem houdt, en dat u hem veiligheid enhoop kunt geven; het kan u helpen uw kind op te voeden tot eenverantwoordelijke volwassene. Liefde is de basis. Bij de opvoeding van kinderen hangt alles af van de liefdesrelatietussen de ouder en het kind. Niets werkt als er niet in de behoefteaanliefdevanhetkindwordtvoorzien. Alleeneenkinddatvoeltdat er echt van hem gehouden en voor hem gezorgd wordt, kanzijn best doen. U kunt dan wel oprecht van uw kind houden, maaralleen wanneer hij het voelt – alleen als u de liefdestaal spreekt dieuw liefde voor hem overbrengt – zal hij zich geliefd voelen. Het vullen van de liefdestank Door de liefdestaal van uw kind te spreken, kunt u zijn ‘liefdestank’met liefde vullen. Wanneer uw kind zich geliefd voelt, is het veelgemakkelijkeromhemdisciplinebijtebrengenenhemtetrainendan wanneer zijn ‘liefdestank’ bijna leeg is. Elk kind heeft een liefdestank, een hoeveelheid emotionelekracht die hem door de uitdagingen van zijn kinder- en tienerja-ren helpt. Zoals auto’s hun kracht ontlenen aan de reserves in debenzinetank, putten kinderen hun kracht uit hun liefdestank. Wemoeten de liefdestank vanonze kinderen vullen omhen tekunnenlaten doen wat ze behoren te doen en om hen hun potentieel te latenbereiken. Maar waar moeten we deze tanks mee vullen? Met liefde natuur-lijk. Met een bepaald soort liefde dat onze kinderen in staat stelt tegroeien en op de juiste manier te functioneren. We moeten de liefdestank van onze kinderen vullen metonvoor-waardelijke liefde, want echte liefde is altijd onvoorwaardelijk. Onvoorwaardelijke liefde is een volledige liefde die uw kind accep-teert en bevestigt om wie hij is, niet om wat hij doet. U houdt vanhem, wat hij ook doet (of niet doet). Jammer genoeg laten heel veelouders een liefde zien die voorwaardelijk is; die liefde hangt vanmeer af dan alleen het feit dat het kind er is. Voorwaardelijke liefdeisgebaseerd opuiterlijkgedragenwordt vaakgeassocieerd mettrainingstechnieken die cadeautjes, beloningen en privileges ople-veren voor kinderen die zich op de gewenste manier gedragen. Natuurlijk is het nodig dat we onze kinderen trainen en/of hundiscipline bijbrengen – maar alleen nadat hun liefdestank is gevuld. Die tanks kunnen gevuld worden met maar één soort brandstof:voorwaardelijke liefde. Uw en mijnkind hebbeneenliefdestankdie klaarstaat om gevuld te worden (en weer opnieuw gevuld te