Bekijk de tekstversie van dit leesfragment.knockjoop gottmers & henk stoorvogelhet verhaal van joop gottmers: kickbokser & ex-drugscrimineeloutkokBWknockout0517-20eDRUK. indd 322-05-17 13:36
8KNOCK-OUTkokBWknockout0517-20eDRUK. indd 822-05-17 13:36
9KNOCK-OUT1KNOKKEN‘Joop, je kunt me voor duizend procent vertrouwen’, had John me keer op keer verzekerd. En ik had hem vertrouwd. Ik had John de leiding gegeven over mijn bedrijf in Griekenland. Het drugsgeld stroomde in zo’n overweldigend tempo binnen, dat ik van gekkigheid niet wist wat ik met al dat geld moest doen. Duizenden kilo’s drugs en miljoe-nen in contanten werden binnengereden in onze loods in Bergen op Zoom. Maar al dat drugsgeld moest witgewassen worden. Dus had ik bedacht om een bedrijf in Griekenland te starten, in de buurt van Athene. In Nederland kochten we oude vrachtwagens op, die we ver-volgens opknapten en naar Griekenland transporteerden om daar te verkopen. Aan de snelweg tussen Piraeus en Athene had ik een mooie locatie voor de onderneming gevonden en John zou voor mij de za-ken in Griekenland bestieren. Zelf reisde ik vier, vijf maal per jaar naar Athene om persoonlijk op de ontwikkelingen toe te zien. kokBWknockout0517-20eDRUK. indd 922-05-17 13:36
10KNOCK-OUTHet bedrijf liep goed. De Grieken waren blij met onze vrachtwa-gens en zwart geld werd in rap tempo wit. De communicatie met John begon me echter steeds meer zorgen te baren. John gaf vaak niet thuis. Geldbedragen klopten niet. En op een gegeven moment was de vogel gevlogen. Met enkele tonnen van mijn geld. Ik was woest. Waarom moest ik steeds weer meemaken dat mensen mij bedrogen? ! Keer op keer werd ik verraden door mijn beste vrienden. John verdiende een vorstelijk salaris. Binnen enkele jaren zou hij op ruim een half miljoen gulden per jaar zitten. Alles wat hij wilde kon hij van mij krijgen. En dan toch dat verraad. ‘Joop, je kunt me voor duizend procent vertrouwen. ’ Mooi niet dus. De eenzaamheid nes-telde zich nog dieper in mijn hart. Niemand was te vertrouwen. He-lemaal niemand. De opeenstapeling van teleurstellingen in mensen bevroor mijn hart. Maar als ze dan zo nodig ruzie met mij wilden, dan konden ze die krijgen. Ik zette mijn speurhonden in om John te pakken te krijgen. John was een bolle vijftiger met een dikke bos zwart krullend haar. Een ex-vrachtwagenchauffeur. Hij was een Hollander, maar leek op een Griek, met zijn ruige, gebruinde gezicht en donkere haardos. Het was dus lang niet gemakkelijk om hem in een miljoenenstad als Athene te vinden. Ruim een jaar en honderdduizend gulden verder waren we hem eindelijk op het spoor. Hij bivakkeerde in een hotel in Rotterdam en feestte er vrolijk op los. Van mijn geld. Ik gaf een van mijn lijfwachten opdracht om John te schaduwen. Ondertussen ble-ven wij paraat. We zouden John zijn verraad betaald zetten. Op een doordeweekse middag ging de telefoon. ‘Ik zit vlak achter hem. Hij loopt van zijn hotel naar de binnenstad. Hij komt eraan. ’ Snel renden we naar de auto die we voor dit doel zorgvuldig hadden uitgezocht. Een grote, Amerikaanse slee, waarin je moeiteloos veel mensen kon vervoeren. Mijn lijfwacht dirigeerde ons naar de plek waar we het pad van John zouden kruisen. Daar zagen we hem: John. Een golf van haat en minachting ging door mij heen. Waarom had hij mij verraden? Ik was toch goed voor hem geweest? Ik had hem nog zo gewaarschuwd: ‘John, belazer mij niet. ’ ‘Nee Joop, echt niet. Ik kokBWknockout0517-20eDRUK. indd 1022-05-17 13