1 Hannah Bronzan bezocht de begraafplaats hoogstzelden. De met gras begroeide heuveltjes en het stille, droevige geruis van het gebladerte waren niet nodig voor haar herin- neringen aan Tom en Alicia, omdat ze niet leefden in de beslotenheid van een hof met grafzerken, maar in haar hart. Waar ze altijd zouden leven. Maar vandaag stapte Hannah uit haar auto, zette haar zon- nebril op en keek uit over de zee van koude, grijze zerken. Haar hart deed pijn toen ze een langzame, trillende zucht slaakte. Hoewel ze hier eigenlijk niet wilde zijn, was het tijd. On- danks de emoties die ze in zich voelde opkomen, wist Hannah dat ze geen keus had. Ze moest hier nu naartoe komen, net zoals ze twee jaar geleden hiernaartoe was ge- komen toen Matt Bronzan haar ten huwelijk had gevraagd. Toen had ze getreurd over het verlies van haar eerste man en met een kracht die haar niet eigen was, had ze het over- leefd.Voldoende om ja tegen Matt te zeggen, om te geloven dat er inderdaad een nieuw leven voor haar en Jenny was aan de andere zijde van de donkerheid en het verdriet waar- aan ze beiden bijna ten onder waren gegaan. Hiernaartoe komen was ook toen moeilijk geweest, maar het had haar de kans gegeven om afscheid van Tom te nemen, hem te bedanken voor alles wat ze gedeeld hadden, en hem los te laten. Om de vlam, waarvan ze gedacht had dat hij altijd zou branden, te laten doven. Hannah keek in de richting van hun grafzerken en trok haar trui dichter om zich heen. 5 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 5
Er schoten tranen in haar ogen. Nu was het tijd om Alicia los te laten. Dit was een zeer persoonlijk moment Ð een moment dat ze alleen met Tom en Alicia wilde delen. Hoewel het niet zonnig was, hield ze haar zonnebril op. Ze liep tussen de grafstenen door en terwijl ze op weg ging naar de plaats waar hun zerken naast elkaar lagen, streelden haar vingers af en toe over de stenen. Haar blik ging van de ene zerk naar de andere.Dr.Thomas J. RyanÉ Alicia Marie Ryan. De geboortedata waren ver- schillend, maar de datum van overlijden was dezelfde:28 augustus 1998. Hannah kreeg een brok in haar keel en ze slikte toen ze neerknielde en op haar voeten ging zitten. Ze veegde een verdwaalde traan van haar wangÉ Alicia zou nu negentien geweest zijn, de middelbare school afgemaakt hebben en naar de universiteit gegaan zijn. Ze zou misschien verliefd geweest zijn of van een carrire gedroomd hebben. Alicia. Ik mis je, lievelingÉ Het was nu moeilijker om hen voor de geest te halen, moeilijker om in het plakboek van haar geest te kijkenÉ hoe Toms ogen vonkten als ze in zijn armen lag, of hoe AliciaÕs glimlach een kamer deed opfleurenÉ Ze hadden op n verschrikkelijk moment zo veel verlo- ren. Een dronken chauffeur, een vreselijke botsingÉ en het leven dat Tom en zij in jaren hadden opgebouwd, was ver- nietigd. Hannah zuchtte en het geluid vermengde zich met het zachte geruis van de wind.Je kunt dit.Ze kneep haar ogen dicht en zocht de kracht om door te gaan. Zij en Matt had- den de plannen voor meer dan een jaar uitgewerkt. Het was goed; ze wist het zeker. Zelfs nu, ook al werd haar hart dan door een deken van droefheid overdekt, kon ze de opwin- ding in zich voelen opwellen, een opwinding die haar ervan 6 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 6
overtuigde dat het op de een of andere manier werkelijk en al heel gauw zou gebeuren. Ze zou weer moeder worden. ÔHalloÉÕ Ze legde haar vingers op AliciaÕs grafsteen en veegde er wat vuil af. ÔIk moet je iets vertellen.Õ In de verte kraste een kraai. Dit bezoek was alleen maar bedoeld om haar eigen gemoedsrust te vinden. HannahÕs geliefde dochter zou nooit haar bedoelingen in twijfel getrokken hebben en nooit aan haar plaats in HannahÕs hart getwijfeld hebben. Ze hield op met wrijven en haar vingers rustten nu op AliciaÕs naam. ÔMatt en ik hebben besloten omÉ om een klein meisje te adopteren.Õ Haar stem brak en vanachter de zonnebril gle- den tranen over haar gezicht en drupten van haar kin. Ze wachtte tot ze haar stem weer terug had. ÔNaÉ na het ongeluk kon ik mij niet voorstellen dat ik ooit nog van een andere man zou kunnen houden.Õ Hannah veegde met de rug van haar hand over haar natte kin. ÔOf van een andere dochter.Õ Er kwam een geluid over haar lippen, deels een lach en deels een snik. ÔMaar hier ben ik dan, gelukkig, getrouwd enÉ en ervan overtuigd dat God ergens een andere dochter voor mij heeft.Õ Vanaf de weg achter haar drong het geluid van het verkeer tot haar door. ÔDat begrijp je toch, Alicia? Ik probeer echt nietÉ echt niet jou te vervangen, lieveling.Õ Ze haalde haar neus op. ÔDe band die jij en ik hadden, de band die jij en Jenny hadden, is iets wat we nooit meer zullen hebben. Niet zoals het was.Õ Hannah wachtte even, keek op en dwong zich achter het wolkendek te kijken naar de plaats waar Tom en Alicia nu woonden, liefhadden en lachten. Langzaam richtte ze haar blik weer op de grafstenen. ÔIk zag gisteravond een documentaire over kinderen in Ame- rika, kinderen die wachtten op iemand die van hen zou 7 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 7
houden en, ik weet nietÉ op de een of andere manier knapte er iets in mij.Õ Ze haalde haar schouders op en slaag- de erin te glimlachen, ondanks de nieuwe tranen op haar wangen. ÔIk kan geen babyÕs meer krijgen. Dat weten we vanaf het moment dat Jenny geboren werd. Maar adoptie?Õ Ze haalde haar neus weer op. ÔIk wist niet helemaal zeker of ik dat wel konÉ. Tot gisteravond. Toen wist ik het plotse- ling. Ik konmijn hart voor een ander meisje openstellen.Õ De geluiden op de achtergrond vervaagden. Hannah volgde met haar vinger de Avan AliciaÕs naam en veegde het vuil weg dat erop was gaan zitten. ÔWe willen een peuter adopteren, een kind dat een tweede kans in het leven nodig heeft.Õ Ze knipperde met haar ogen en er drupten twee nieuwe tranen van de punt van haar neus op AliciaÕs graf- steen. ÔIk weet niet waar ze isÉ of wie ze is. Maar ik weet dat ze daar ergens is. En ik wilde dat je het zou weten, omdatÉÕ HannahÕs stem haperde en ze kon zich nog maar net beheersen. ÔOmdat ze je zus zal zijn.Õ Hannah sloot haar ogen weer en wachtte. Het beeld van haar oudste dochter kwam weer duidelijk in haar gedachten. ÔAliciaÉÕ Daar was ze. De glimlach, het blonde haar, de warmte in haar ogenÉ het was allemaal zo dichtbij en echt alsof ze daar werkelijk stond. Er waren geen woorden, maar een gevoel van goedkeu- ring drong door het duister heen. Het gevoel groeide en Hannah twijfelde niet meer. God wilde haar laten weten dat Alicia deze beslissing met haar hele wezen gesteund zou hebben. Hannah had haar armen uit willen strekken om het beeld van haar dochter naar zich toe te trekken, maar de lijnen begonnen te vervagen. En terwijl het gebeurde, sijpelde vrede tussen de scheuren in HannahÕs hart. Het was goed dat Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 8
de gedachten aan haar dochter nu vervaagden. Het bezoek herinnerde haar er opnieuw aan dat ze niet langer de pijn bij iedere moeizame ademhaling hoefde te voelen van AliciaÕs en Toms dood, maar alleen als een droevige waarheid die er nu eenmaal was en niet veranderd kon worden. Toen ze haar ogen opendeed, sloeg hoop zijn armen om haar heen. Het werd tijd om naar huis te gaan, tijd om Matt en Jenny te laten weten wat ze besloten had. Natuurlijk moesten Jade en Tanner Eastwood het ook weten. In de afgelopen jaren waren ze hun beste vrienden geworden. Terwijl Matt en Hannah een jaar lang documenten hadden verzameld en adoptieformulieren hadden ingevuld, brieven hadden gekregen en een dossier hadden voltooid, hadden ze hen in alles bijgestaan. Jade en Tanner Eastman begrepen het. Ze wilden dolgraag een baby krijgen, maar tot nu toe was het niet gelukt. Ondanks HannahÕs tranen, kwam er een glimlach om haar lippen. Ja, Jade en Tanner zouden het geweldig vinden dat Hannah nu eindelijk bereid was om verder te gaan. Haar blik viel op de grafsteen van Tom. ÔBid voor ons, Tom.Õ Er vielen twee tranen naast zijn naam en ze veegde haar wangen met haar vingers af. ÔBid voor het kleine meis- jeÉ wie ze dan ook is.Õ Ze keek nog een keer naar de steen waar AliciaÕs naam op stond. ÔEn dan nog iets, liefje. Als we haar naar huis halen enÉ en mensen vragen mij hoeveel meisjes ik hebÉÕ Hannah veegde haar tranen weer weg. ÔZal ik altijd zeggen: drie. Twee die hier bij mij wonenÉ en een die in de hemel woont.Õ 9 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 9
2 Het was een dag met een zilt zeebriesje en eindeloos blau- we luchten geweest. Matt en Hannah zaten op de veranda aan de achterkant van hun huis aan de kust, en hun picknick met het echtpaar Eastman was in volle gang. Terwijl ze aten en genoten van de branding en de vlammende zonsonder- gang, pakte Matt HannahÕs hand. Hij zette zijn hamburger op het papieren bordje neer en keek naar de anderen die om de picknicktafel geschaard zaten Ð hun eigen dierbare, acht- tienjarige Jenny en Jade en Tanner Eastman en hun dertien- jarige zoon Ty. ÔWe willen jullie iets vertellen.Õ Hij glimlachte naar Han- nah en zijn aanwezigheid stelde haar gerust, zoals dat het geval was geweest vanaf de eerste dag dat ze elkaar ontmoet hadden. Ze leunde tegen hem aan. Ze hadden Jenny al van hun plannen op de hoogte gesteld en Hannah was blij ge- weest met haar reactie. Misschien een beetje ingehouden, maar niettemin positief. Matt ging verder. ÔWe hebben gisteren contact opgeno- men met onze sociaal werksterÉ en haar het groene licht gegeven.Õ JadeÕs ogen lichtten op en ze sloeg haar handen ineen toen ze Hannah aankeek. ÔMeen je dat? Hebben jullie echtÉÕ ÔJa.Õ Hannah glimlachte en de voldoening in dat ene woord hing als een gouden medaille om haar nek. Hoever was ze gekomen sinds die vreselijke dag in augustus nu vier jaar geleden. Wat had God hen gezegend. En plotseling Ð omringd door de mensen van wie ze hield, genietend van de 10 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 10
barbecue op de veranda van hun huis aan het strand, waar zij en Matt en Jenny woonden Ð denkend aan alles wat gebeurd was, hoe het nu was en wat er nog zou komen Ð werd dat alles bij elkaar haar bijna te veel. ÔJa,Õ zei ze nog eens. ÔWe gaan een kindje adopteren.Õ Tanner kreeg een brede grijns op zijn gezicht en schudde over de tafel heen Matts hand. ÔGefeliciteerd.Õ Er was heel even iets van droefheid in Tanners ogen te zien en Hannah begreep wel waarom. Tanner en Jade wil- den graag meer kinderen, maar sinds ze meer dan een jaar geleden getrouwd waren, had Jade een keer een miskraam gehad en was daarna niet meer zwanger geworden. HannahÕs hart ging naar haar vrienden uit en hoewel er verder niet over hun eigen situatie gesproken werd, begreep ze wat ze doormaakten. Tanner legde zijn arm om JadeÕs schouders. ÔDus de beste compagnon van de wereld heeft binnenkort een kleine meid om zich heen springen.Õ Hij leunde achterover op zijn stoel. ÔOk, laat ons niet langer wachtenÉÕ Hij nam een hap van zijn hamburger en er viel een grote klodder ketchup op zijn kaki overhemd. ÔVertel onsÉÕ Hannah en Jade keken elkaar even aan en giechelden. Tanner hield op met kauwen. ÔWat is er?Õ Hij keek om zich heen. Matt onderdrukte een grijns met zijn hand en Jenny en Ty proestten in hun servet. Jade was de eerste die haar man te hulp kwam. Ze wees naar zijn overhemd en Tanner keek ernaar. Hij grinnikte en schudde zijn hoofd. ÔDat is dus duidelijk. Iemand anders zal de kleine meid moeten leren eten.Õ Hannah en Jade keken elkaar aan en barstten in lachen uit. Hoe vaak hadden hun knappe, sterke mannen hun over- hemd al niet besmeurd met eten of een drankje of een stoel gebroken tijdens hun legendarische bijeenkomsten? Matt en 11 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 11
Tanner mochten dan wel het meest invloedrijke advocaten- kantoor voor godsdienstvrijheid leiden, maar thuis waren ze dikwijls alleen maar opgeschoten jongens. Matt liet HannahÕs hand los en zijn vrolijke grijns verte- derde Hannah. ÔNou Tanner, ik sta in ieder geval te kijken van je manieren.Õ Tanner knikte speels. ÔDat is het gevolg van de hele dag met jou omgaan.Õ Te midden van al het gelach depte Jade met een natte ser- vet Tanners overhemd, waarbij haar schouders schokten van het lachen. Hannah nam haar vrienden glimlachend op. Het was goed Jade weer te zien lachen. Ze was de afgelopen weken nogal gedeprimeerd geweest en klaagde over moeheid en hoofdpijn. Jade schreef het toe aan een verkoudheid die ze had opgelopen, maar na alles wat zij en Tanner hadden door- gemaakt, vond Hannah het vervelend als ze ziek was. Het gesprek ging nu weer over de adoptieplannen van Matt en Hannah. Halverwege de avond nam Jenny Ty mee naar een film bij haar vriendinnen en de beide mannen gin- gen met hun gitaar op de veranda zitten. Hannah en Jade gingen een strandwandeling maken. Het was medio maart en hoewel het wat fris was geweest, was er in dagen geen mist geweest. Bij het ondergaan van de zon strekte de oceaan zich uit als een vloeibare blauwe deken onder een koepel van roze en goud. Toen ze zoÕn honderd meter gelopen hadden, bleef Hannah staan, snoof de vochtige, zilte lucht op en staarde naar de zee. ÔIk krijg er nooit genoeg van.Õ Jade kwam naast haar staan. ÔHet is adembenemend.Õ ÔAls een levend meesterwerk van God zelf.Õ De picknick van die dag was een van hun maandelijkse samenkomsten, hun manier om contact met elkaar te hou- den en elkaar te steunen. Jade en Tanner woonden op een 12 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 12
afstand van twintig minuten rijden in een ruim huis in Thousand Oaks, dat op een groot perceel op een heuvel stond. Ze hadden vier slaapkamers en nog een extra kamer, een monument voor de droom van Jade en Tanner om op zekere dag een groot gezin te hebben. De vrouwen liepen weer verder en Hannah zei tegen Jade: ÔJe ziet er veel beter uit, niet zo bleek meer.Õ Jade knikte en kreeg iets dromerigs in haar ogen. ÔIk voel mij vandaag goed en het was heerlijk om bij jullie en Tanner te zijn en een beetje te kunnen lachen.Õ Hannah meende een zekere neerslachtigheid in haar stem te bespeuren. ÔHet gaat toch wel goed thuis?Õ ÔO ja.Õ Jade probeerde te glimlachen, maar het lukte niet helemaal. ÔMaar ik vraag mij wel eens af wat Gods plannen zijn.Õ ÔKinderen?Õ ÔJa, kinderen.Õ Jade zuchtte en er sprongen tranen in haar ogen. ÔWe houden heel erg van Ty, maar hij is al dertien. En tegen de tijd dat hij misschien een broertje of zusje krijgt, zal hij zijn eigen leven leiden.Õ Hannah liep nog een eindje door en bleef toen staan. ÔHoe denkt Tanner hierover?Õ ÔHij begrijpt het niet.Õ Jade wreef een paar donkere haar- lokken uit haar gezicht en schudde haar hoofd. ÔHij heeft al die jaren dat Ty opgroeide gemistÉ en wil nu in iedere kamer een kind om de kans te krijgen de vader te zijn die hij voor Ty niet kon zijn.Õ Het koude, vochtige zand kroop tussen HannahÕs tenen. ÔTy was elf, h, toen Tanner erachter kwam dat Ty zijn zoon was?Õ ÔJa.Õ Jade staarde naar de zon die achter de horizon weg- zakte. ÔJe zou het nooit denken; die twee zijn onafscheide- lijk. Tanner is zoÕn goede vader. Maar tochÉ soms denk ik dat dit allemaal zijn tol eist.Õ 13 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 13
ÔHoe bedoel je?Õ De krassende kreet van een eenzame zeemeeuw onderbrak hun gesprek even. ÔHij begraaft zich in zijn werk, blijft langer weg en gaat eerder naar kantoor. Er is altijd wel een of andere dringen- de zaakÉÕ Jade sloeg haar armen om zich heen. ÔDe laatste tijd lijkt het wel of hij dag en nacht werkt en dat het dan nog niet genoeg is.Õ Ze was even stil en zuchtte. ÔNiemand gelooft meer in zijn werk dan ikÉ ik ben degene die hem dit vijftien jaar geleden aangepraat heeft. Maar soms krijg ik het gevoel dat hij mij van zich afhoudt en dat hij zijn gevoe- lens verbergt.Õ Hannah knikte en liep gelijk op met Jade. ÔDat gevoel heb ik bij Matt ook wel eens. Er waren perioden waarin we drie weken aan een stuk over adoptie praatten, tot ik er helemaal genoeg van had. Dan had ik een paar dagen nodig om mijn gevoelens weer op een rijtje te zetten. Dat waren dan dezelf- de dagen waarop hij tot Õs avonds laat doorwerkte.Õ Jade bukte zich en raapte een schelp op. ÔEn dan mijn gezondheid nog.Õ Ze veegde het zand van de schelp af en Hannah had sterk de indruk dat Jade het vermeed haar aan te kijken. De schrik sloeg Hannah om het hart Ð een vrees die ze niet langer negeren kon. Slechte dingen troffen niet alleen andere mensen. Ze gebeurden gewoon. Zo eenvoudig was dat. Ze bleef staan en Jade draaide zich naar haar toe. ÔBedoel je de hoofdpijn?Õ Hannah zag iets van neerslachtigheid in JadeÕs ogen. Ze was vijfendertig en zag er gewoonlijk tien jaar jonger uit. Maar de laatste paar maandenÉ ÔDie hoofdpijnaanvallen heb ik maar af en toe. Niets om je zorgen over te maken.Õ Jade stak de schelp in de zak van haar windjack en haalde haar schouders op. ÔIk ben voort- durend moe. Als mijn werk in het ziekenhuis erop zit of als ik naar een basketbalwedstrijd van Ty ben gaan kijken, kom 14 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 14
ik doodmoe thuis. Geen wonder dat Tanner alleen maar aan- dacht voor zijn werk heeft.Õ Hannah slikte een keer en overwoog wat ze zou zeggen. Jade was per slot van rekening verpleegster. Als ze zich zor- gen maakte, zou ze zich ongetwijfeld laten onderzoeken. ÔHeb je erover gedacht om naar de dokter te gaan?Õ Jade glimlachte. ÔNu praat je net als Tanner.Õ Ze keek uit over de oceaan en scheen naar iets onzichtbaars in de verte te staren. ÔWeet je wat ik denk dat het is?Õ ÔWat dan?Õ Hannah deed langzaam een paar stappen terug naar het huis en Jade bleef naast haar lopen. ÔDepressie.Õ Er gleed een zucht over JadeÕs lippen die zich vermengde met de bries. ÔIs dat niet vreemd?Õ ÔNatuurlijk niet.Õ Hannah voelde zich een beetje opge- lucht. Een depressie was beter dan de andere mogelijkheden. ÔHeel veel mensen krijgen een depressie.Õ ÔMaar ik?Õ Jade strekte haar handen boven haar hoofd en haalde een keer diep adem. ÔIk was niet depressief toen mijn leven helemaal fout liep. Maar nu ik mijn droom beleef, de man trouwde van wie ik al sinds ik een klein meisje was, hieldÉ nu krijg ik een depressie? Dat kan toch niet?Õ Hannah dacht terug aan de miskraam die Jade acht maan- den eerder had gehad. ÔDat kan heus wel. Het is nog geen jaar geleden dat je je baby verloor.Õ Het bleef even stil tussen hen en Jade veegde een ver- dwaalde traan van haar wang. ÔIk moet iedere dag aan dat kind denken. Soms lijkt het erop alsof iedereen vergeten is dat die baby er ooit was.Õ ÔTanner ook?Õ Ze liepen langzaam verder. Er was verder niemand op het strand. Jade schudde haar hoofd. ÔNee,Tanner praat wel over haar.Õ ÔHaar?Õ ÔJa.Õ Jade haalde haar neus op en haalde haar hand door haar haar. ÔMijn hele leven heb ik een dochter gewild en 15 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 15
jaÉ de baby was een meisje. Ze zou nu twee maanden oud zijn geweest als ze was blijven leven.Õ Hannah keek naar de waterige horizon. ÔEen kind verlie- zen is iets waar je nooit meer overheen komt, Jade. Of je dat kind nu bent kwijtgeraakt door een miskraamÉÕ ze dacht aan haar bezoek aan de begraafplaats een week geleden Ð Ôof door een verkeersongeluk.Õ Jade keek Hannah met betraande ogen aan. ÔIk weet niet hoe ik haar los moet laten. Ik wil zo graag een baby.Õ Jade liet haar hoofd hangen en liet haar tranen nu de vrije loop. Hannah trok haar tegen zich aan en omarmde haar zoals een moeder dat bij een verdrietig kind doet. Hannah kende JadeÕs verhaal maar al te goed. Haar moeder had haar in de steek gelaten toen ze nog een kind was en had haar opvoe- ding overgelaten aan haar vader, die alcoholist was. Jade had geen broers of zussen en hoewel Hannah slechts vier jaar ouder was, was ze zoiets als een moeder voor haar Ð of mis- schien meer een oudere zus. ÔHet is goed.Õ Ze streelde JadeÕs schouder. ÔJe had er eerder over moeten praten.Õ Jade knikte en maakte zich toen uit haar omarming los. Haar gezicht was nat van tranen. ÔIk houd mij steeds weer voor dat ik het los moet laten. Er zijn zoveel vrouwen die een miskraam krijgen.Õ ÔMaar het blijft pijn doen. Als je er niet over praat, word je erdoor verteerd, Jade.Õ Jade haalde een keer diep adem en begon weer te lopen. ÔMisschien heeft dat iets met mijn gezondheid te maken.Õ ÔPrecies.Õ Hannah liep langzaam verder om Jade de tijd te geven haar gevoelens te verwerken. Ze liepen zwijgend verder tot Jade zich naar Hannah toe- keerde en haar onderzoekend aankeek alsof ze naar een ongrijpbaar geheim zocht. ÔHoe heb jij dat gedaan, Hannah? Hoe heb jij weer leren leven?Õ 16 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 16
Hannah kende het antwoord even zeker als ze haar naam kende. ÔGod droeg mij.Õ Ze vertraagde haar pas, bleef na een paar stappen helemaal staan en keek haar vriendin aan. ÔHij zal ook jou dragen.Õ Ze knikte en kreeg opnieuw tranen in haar ogen. ÔDat weet ik. Ik denkÉ ik heb het gevoel dat ik door mijn de- pressiviteit niet zwanger raak. Alsof ik te gespannen ben om bevrucht te worden.Õ Hannah keek haar glimlachend aan. ÔJe zult vast meer kin- deren krijgen, Jade. Dat geloof ik zeker.Õ Ze ging in het zand zitten, trok haar knien tegen haar borst en klopte toen op het zand naast haar. ÔZullen we bidden?Õ Jade liet zich naast haar neerzakken, langzaam en neer- slachtig alsof ze alle hoop had laten varen. Ze bogen hun hoofd en Hannah bad voor JadeÕs gebroken hart en lege armen. Ze vroeg of God Jade wilde helen en haar blijdschap en gezondheid wilde geven en of Hij Tanner meer begrip wilde geven. ÔEn alstublieft, HeerÉ wilt U Jade weer een kind geven.Õ Matt trok de gitaar dichter naar zich toe en legde zijn voe- ten op de reling van de veranda. ÔEn wat nu?Õ Tanner keek hem vanaf zijn ligstoel glimlachend aan en strekte zijn benen uit. Hij had vanavond eigenlijk niet wil- len komen, maar zoals altijd was een avondje bij de familie Bronzan medicijn voor zijn ziel. ÔEagles.Desperado.Õ Matt sloeg een paar akkoorden aan en begon te spelen. De muziek vulde Tanners zintuigen en terwijl hij zijn ogen sloot, zong hij mee, hoewel ze geen van beiden op toon zongen. Ze zongen over het verliezen van alle hoogte- en dieptepun- ten, over hindernissen nemen voor het te laat wasÉ De branding zorgde op de achtergrond voor slagwerk. Toen het lied uit was, keek Matt met een pijnlijk vertrok- 17 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 17
ken gezicht naar de vingers van zijn linkerhand. ÔDie doen goed zeer.Õ Hij zette de gitaar naast zich neer. ÔIk zou meer moeten spelen.Õ ÔWijzouden meer moeten spelen.Õ Matt keek hem grijnzend aan. ÔWij?Õ Tanner gooide verontwaardigd zijn handen in de lucht.ÔIk zing, jij speelt gitaar. Nog een paar avondjes oefenen en we kunnen overal gaan optreden en ons advocatenkantoor ver- geten.Õ Ze grinnikten beiden bij de gedachte, maar toen hun glimlach vervaagde, legde Tanner zijn arm achter zijn hoofd en slaakte een zucht alsof die uit zijn tenen kwam. Hij staar- de naar de met sterren bezaaide koepel boven hem en keek toen naar Matt. ÔIk maak mij zorgen over Jade.Õ Matt knikte bedachtzaam en zei zacht: ÔZe ziet er moe uit.Õ Tanner keek weer omhoog. ÔZe is altijd moe.Õ ÔMisschien moet ze eens naar de dokter.Õ ÔJa, misschien welÉÕ Tanner hoorde in gedachten Jade, die hem probeerde gerust te stellen. Ze was verpleegster. Ze wist genoeg over geneeskunde om te weten wanneer ze een dokter moest raadplegen en ze vond het niet nodig. Hij had geprobeerd haar tot andere gedachten te brengen, maar zolang zich geen andere verschijnselen voordeden, wilde ze er niet meer over praten.Tanner probeerde zijn zorgen opzij te zetten. Wat zijn vrouw dan ook mocht hebben, het was niet het probleem van de familie Bronzan. En het was de bedoeling dat het een plezierige avond zou worden. Matt had bijna vanaf de eerste dag dat hij voor de firma was gaan werken over adoptie gepraat. Het was Hannah geweest die maar niet tot een besluit kon komen. Nog maar vier weken geleden had Matt er tijdens de lunch meer ontmoedigd uit- gezien dan Tanner hem ooit had gezien. Hij zei dat hij bang was dat Hannah nooit een beslissing zou durven nemen en 18 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 18
hij wilde zich erop voorbereiden dat ze samen nooit een kind zouden opvoeden. Hij keek weer naar Matt. ÔHoe is Hannah tot haar besluit gekomen?Õ Matt sloeg zijn armen over elkaar en keek nadenkend voor zich uit. ÔDat was eigenlijk heel vreemd. We zaten naar een documentaire op tv te kijken over kinderen die in opvanghuizen zitten Ð duizenden van die kinderen zitten op plaatsing in een normaal gezin te wachten. En toen begon ze plotseling te huilen.Õ Tanner keek Matt verbaasd aan. ÔDoor die documentaire?Õ ÔOmdat een van die kinderen Ð een klein meisje Ð haar echt ontroerde.Õ Matt haalde zijn schouders op.ÔIk sloeg mijn arm om haar heen en vroeg haar wat er was, maar ze schud- de alleen haar hoofd alsof ze er niet over wilde praten. Toen zei ze dat ze van mij hield.Õ Tanner knikte goedkeurend. ÔDat is altijd een goed teken.Õ ÔJa. Maar na een minuut huilde ze zo hard dat ze naar boven liep en naar bed ging. Ik dacht dat het een soort inzinking was door al ons gepraat over adoptie. Maar de vol- gende morgen werd ze wakker en zei me dat ze een beslis- sing genomen had.Õ Matts ogen fonkelden van opwinding. ÔNu hoeven we alleen nog maar een meisje te vinden.Õ ÔEn Jenny?Õ ÔO, die vindt het geweldig. Ze zoekt allerlei websites voor adoptie op en print de dossiers van allerlei kinderen voor ons uit. Ze is er alleen maar blij om. En bovendien gaat ze na de grote vakantie naar de Universiteit van Los Angeles. ÔMedicijnen, h?Õ Matt glimlachte. ÔNet als haar vader.Õ Tanner nam zijn vriend aandachtig op. ÔHindert je dat nooit? Ik bedoel dat ze haar vader nog steeds mist?Õ Er kwam een tedere blik in Matts ogen. ÔJenny houdt van me; daar zal ik nooit aan twijfelen zo lang als ik leef. Ik ben 19 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 19
haar beschermer, haar verzorger, haar vertrouweling en vei- lige plek. Maar ik ben niet haar vader.Õ Matt hield zijn hoofd een beetje schuin. ÔEn daar heb ik vrede mee.Õ Tanner staarde Matt even aan en keek toen weer naar de door de maan beschenen oceaan. Hij kon zich niet voorstel- len het kind van iemand anders op te voeden. Als Matt over adoptie praatte, zag Tanner zijn gezicht oplichtenÉ Hij schudde zijn hoofd. ÔIk denk niet dat ik dat zou kunnen.Õ Matt pakte zijn gitaar weer op. Hij tokkelde langzaam een akkoord waardoor Tanners ziel wat tot rust kwam. ÔWat zou je niet kunnen?Õ ÔEen kind adopteren. Het kind van iemand anders opvoe- den. Hij balde zijn handen en ontspande ze toen weer. ÔIk heb Ty niet zien opgroeien. Weet God niet dat we zo graag een baby willen?Õ ÔIk weet zeker dat Hij dat wel weet.Õ Matt keek naar de maan. ÔBeter dan wij ooit zullen weten.Õ Tanner zuchtte diep. ÔDat weet ik. Ik vind het erg dat ik soms zo twijfel.Õ Hij liet een kort lachje horen, een lachje waarin meer frustratie dan blijdschap doorklonk. ÔKijk mij eens.Voor het oog van de hele natie zet ik mij in voor vrij- heid van godsdienst en ik twijfel of God ons wel een kind kan geven.Õ Matt beroerde opnieuw de snaren. ÔTwijfel is normaal. Maar je moet blijven bidden,Tanner. God heeft een plan; dat heeft Hij altijd.Õ Toen ze zwegen, realiseerde Tanner zich dat hij wat min- der gedeprimeerd was. Zijn problemen waren niet opgelost. Jade zou nog steeds moe zijn als ze straks weer naar huis zouden gaan en het verlangen naar een baby zou nog even reel zijn als de lucht die ze inademden. Maar de ontspan- nen tijd die hij met Matt doorbracht, had hem op de een of andere manier weer hoop gegeven. Het enthousiasme van zijn vriend voor adoptie werkte op de een of andere manier 20 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 20
aanstekelijk. Tanner kreeg er het vertrouwen door dat ze op zekere dag Ð misschien al heel gauw Ð hun eigen goede nieuws zouden kunnen vieren. ÔEn, wat is jullie volgende stap?Õ Matt liet zijn handen op de gitaar rusten en Tanner werd getroffen door de kalmte op het gezicht van zijn vriend. Een kalmte die alleen maar mogelijk was als je door het vuur heen liep en er aan de andere kant gelouterd uitkwam. ÔWe hebben al met iemand van de kinderbescherming gepraat en ze gaat nu na welke kinderen beschikbaar zijn voor adoptie.Õ ÔEen meisje, h?Õ Matt knikte. ÔHannah en ik willen beiden een klein meis- je. Drie of vier jaar oud. De etnische achtergrond is niet belangrijk. We zouden meer keus hebben als we genteres- seerd zouden zijn in het programma voor pleegkinderen. Dat zouden we wel kunnen doen, maar we willen niet het risico lopen om een kind te krijgen dat later weer weg zou moeten.Õ ÔJullie willen dus een kind dat echt beschikbaar is voor adoptie?Õ ÔJa. De mevrouw van de kinderbescherming denkt niet dat het lang hoeft te duren.Õ Tanner werd opnieuw getroffen door het geloof van Matt en Hannah. Er kon zo veel mis gaan met een verlaten kind dat door de sociale dienst was opgenomen. Drugs, mishan- deling, zich niet kunnen binden en nog zo veel meer. De manier waarop Matt en Hannah het adoptieproces door- maakten, was een levendige illustratie van hun geloof. ÔHoe staat het met dat Hatiaanse agentschap?Õ ÔHart van God? Dat zijn geweldige mensen. We hebben de formulieren ingevuld en het inschrijfgeld betaald, maar ze wisten niet hoe lang het zou duren voor ze een meisje van die leeftijd hadden. Op dit moment zijn de oudere kin- deren vrijwel allemaal jongens.Õ 21 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 21
ÔEn nu wil Hannah een kind uit de Verenigde Staten adopteren?Õ ÔAanvankelijk was ze daar bang voor. Daarom zijn we met dat agentschap in Hati in zee gegaan.Volgens de statistieken zijnÉÕ Matts stem stierf weg en hij perste zijn lippen even op elkaar. ÔMeer dan negentig procent van de kinderen die in de Verenigde Staten beschikbaar zijn voor adoptie, is mis- bruikt. Sommigen zo ernstig dat het een wonder zal zijn als er nog iets van hen terechtkomt.Õ Tanner tuurde in de verte naar een zeilboot die hij aan de donkere horizon meende te zien. ÔJe neemt een groot risi- co.Õ ÔJa, dat is zo.Õ Matt klonk niet bezorgd, alleen maar aan- vaardend en vertrouwend. ÔEr is altijd risico aan verbonden.Õ Er viel weer een ontspannen stilte tussen hen, een aange- name en zinvolle stilte. Matt tokkelde weer op de gitaar en de muziek vermengde zich met de branding op de kust. Gedempte stemmen verbraken de mijmering Ð Jade en Hannah kwamen weer terug Ð en Tanner keek op zijn hor- loge. Hij zwaaide zijn benen over de zijkant van de ligstoel en klopte Matt op zijn schouder. ÔNou, vriend, ik denk dat we dan beide behoefte aan hetzelfde hebben.Õ Matt zette zijn gitaar neer. ÔO ja? Wat dan?Õ ÔEen wonder. Niets minder dan een wonder.Õ 22 Kostbaar herdr.7-10-2008 07-10-2008 19:27 Pagina 22