Met reikhalGPFXGTNCPIGP ) Wat een leuk woord: reikhalzend, en je kunt ook reikhalzen, je nek lang maken en je hoofd opheffen om zo ver mogelijk te kunnen zien. Daarvan sprak de Here Jezus in het onderricht over zijn terugkeer in macht en heerlijkheid: ‘… richt u op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing is dichtbij’. Dat woord reikhalzen doet mij denken aan Prins- jesdag. (...) De vakanties zijn voorbij, de scholen zijn al begonnen en nu gaat ons Parlement ook aan de slag. Een nieuw vergaderjaar begint en de goede voornemens zijn heel precies op een rijtje gezet in de Troonrede, die de koning namens het kabinet gaat voorlezen. De meeste plannen zijn al uitgelekt en de kranten hebben al uit de school geklapt. Dat is nou jammer, want zo is de span- ning er al een beetje af. Voor de meeste mensen maakt dat niet veel uit. Het gaat hun niet zozeer over de inhoud van de Troonrede. Het parlement kan weer een jaar zijn gang gaan en wat er beslo- ten wordt horen ze wel. Nee, deze opening van het parlementaire jaar is in werkelijkheid het feest van de monarchie. Het gaat om de koninklijke rijtour met de muziek, de rijtuigen en de paarden, maar het gaat vooral om de koning en de koningin. Die laten zich in statiekleding bewonderen en liefst in een koets van goud en omringd door prachtig uit- gedoste hovelingen. (wordt vervolgd) 20029 Kruimkens 2021.indd 4 20029 Kruimkens 2021.indd 4 20-07-2020 11:37 20-07-2020 11:37
Met reikhalGPFXGTNCPIGP ) Enthousiaste aanhangers van ons koningshuis gaan al vroeg naar Den Haag om een mooi plaatsje langs de route van het koningspaar in te nemen. De vrouwen dragen oranje hoeden, sjaals of oranje jurken. De mannen hebben oranje petjes en shirts en de kinderen zwaaien met toeters en vlaggetjes. De vrolijke stemming zindert door de rijen (...) Daar klinkt de muziek, de stoet zet zich in bewe- ging en dan begint het reikhalzen. Stoere vaders nemen de kleinsten op de schouders en moeders hebben een kind op de arm. Alle hoofden gaan naar één kant: daar verschijnt straks de koets met het koningspaar. ‘Oranje boven’ klinkt het blij. Zulke optochten waren in de oude wereld ook al geliefd. Zeker in Rome. In zijn strijdwagen trok de overwinnaar door versierde straten, onder een ereboog en langs het jubelende volk. Plaquettes van veroverde steden werden meegevoerd en een hele stoet krijgsgevangenen sjokte achter de zege- kar van de imperator. Het gebeurde dat achter de overwinnaar op dezelfde strijdwagen een slaaf stond, die boven het rumoer uitroep: ‘Gedenk dat gij een mens zijt’. Die vermaning was bedoeld om de overwinnaar op zijn beurt in toom te houden. Hij mocht zich eens verbeelden dat hij een god was, machtiger dan de keizer. (wordt vervolgd) 20029 Kruimkens 2021.indd 6 20029 Kruimkens 2021.indd 6 20-07-2020 11:37 20-07-2020 11:37
Met reikhalGPFXGTNCPIGP ) De apostel heeft mogelijk een dergelijk gebeuren in gedachten gehad. Maar dan niet in een straat of een stad, maar wereldwijd en eeuwenlang. Hij koestert een groots visioen: de schepping wacht met reikhalzend verlangen. Niet alleen de kerk, maar de schepping! Dat is de hele aardse werke- lijkheid: de planten en de bomen, de vogels en de vissen, de dieren en de mensen. Het heil heeft een persoonlijke, maar ook een universele dimensie. Waar wacht de schepping dan op? Naar wie ziet alles en iedereen zo verlangend uit? Waar denken de mensen aan, ook als ze het niet onder woorden brengen? De bomen zijn wachters bij uitstek. Ze houden het eeuwen vol, maar wat is de zin van hun wacht? ‘Met reikhalzend verlangen wacht de schepping op het openbaar worden der zonen Gods.’(Rom. 8:19; NBG’51) De HSV heeft: ‘Met reikhalzend verlangen immers verwacht de schepping het openbaar worden van de kinderen van God.’ Het woord kinderen omvat allen. Vrouwen worden niet buitengesloten. Dat bedoelde de apostel ook niet. Dat er toch echt zonen in de grondtekst staat, zullen we maar toe- schrijven aan de patriarchale cultuur waarin hij leefde. (wordt vervolgd) 20029 Kruimkens 2021.indd 8 20029 Kruimkens 2021.indd 8 20-07-2020 11:37 20-07-2020 11:37
Met reikhalGPFXGTNCPIGP ) Een kind van God zijn – dat is toch het mooiste wat een gelovige over zichzelf kan zeggen: ik ben een kind van God. Daar word je blij van en vooral dankbaar. Heerlijk. God de Vader heeft een kin- derrijk gezin, een wereldgezin. Er zitten zonen en dochters uit alle volken aan zijn tafel. Toch heeft Hij maar één eigen Zoon en die was er al voor de schepping begon. Zo dikwijls de Vader naar zijn enige Zoon keek, zo zag Hij al die later binnen- komende kinderen al om Hem heen. Voor er één mens op aarde rondliep, sloot Hij Israël en de gemeente al in zijn hart. Maar ook de dieren en de planten hebben zijn liefde. Er is geen schepsel dat kan zeggen: God houdt niet van mij. Zelfs het kleinste visje in de zee wordt door zijn Schepper niet vergeten. Waarom staat er dan niet ‘de schepping wacht op het openbaar worden van God of van Christus’? Ja, dat zou heerlijk zijn. Dan zou de hele mensheid gelovig zijn en dan zouden dieren en planten het ook goed hebben. Zo is het dus niet. Voor veel mensen bestaat de onzichtbare wereld van God niet eens en daarom verwacht men ook geen open- baring van God, geen hulp en geen toekomst. (wordt vervolgd) 20029 Kruimkens 2021.indd 10 20029 Kruimkens 2021.indd 10 20-07-2020 11:37 20-07-2020 11:37
Met reikhalGPFXGTNCPIGP ) Van de gelovigen zegt de apostel dat zij Gods Geest als eerste gave, als voorschot, hebben ont- vangen. Ze weten meer en ze hebben meer dan de overige schepselen. ‘Ze zijn er zeker van dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid, die over ons geopenbaard zal worden.’ Daar zien gelovigen naar uit en omdat wachten lang kan duren zuchten ze ook weleens. Samen met de hele schepping. Gods kinderen zijn immers ook aan de vergankelijkheid onderwor - pen. Toch is het bestaan van de mensen die zonder geloof leven, buiten Israël en de kerk, niet zonder God en zelfs niet zonder verlangen naar de heer - lijkheid die Hij beloofd heeft. Ze kunnen er alleen geen naam aan geven. Alle schepselen weten van hun Maker en op de bodem van vele harten leeft een onuitgesproken verlangen naar het verloren paradijs. Er is een onhoorbaar zuchten dat soms aanwast tot een roepen in nood. De hele schepping is in barensnood. Machteloosheid en activisme strijden om de voorrang. Zoals het nu in de wereld toegaat kan het niet blijven. Diersoorten verdwij- nen geruisloos, ijsberen verdrinken, olifanten wor - den met machinegeweren afgeslacht, bossen branden, akkers verdrogen en eilanden lopen onder. (wordt vervolgd) 20029 Kruimkens 2021.indd 12 20029 Kruimkens 2021.indd 12 20-07-2020 11:37 20-07-2020 11:37