Bekijk de tekstversie van dit leesfragment.S Abortus &de kunst van © 2015, Stephanie Gray Published by Life Cycle Bookswww. lifecyclebooks. com; orders@lifecyclebooks. com All rights reserved© 2017 Nederlandse vertaling: CL C Publicaties, Asselsestraat 58, 7311 EN Apeldoorn, www. clcpublicaties. nl Redactie: Lieneke van Dis Gra sche productie: Quality Dots B. V. , Zeewolde Jaar van uitgave: december 2017 De Bijbelteksten in deze uitgave zijn, tenzij anders vermeld, ontleend aan de Herziene Statenvertaling. © 2010, Stichting HSV Alle rechten voorbehouden, met uitzondering van korte uittreksels voor boekrecensies. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, door middel van druk, fotokopieën, geautomatiseerde gegevensbestanden of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Voor paps en mams -die me leerden mijn hoofd en mijn hart te gebruiken. I N L E N G H O E D E C O M M U N C A T11 De kracht van vragen Vragen veranderen ons Volg Jezus’ voorbeeld Probeer het te begrijpen De kracht van verhalen A R T S G E S T E L D V A N D E G E S P R E K S P A R T N E R21 Wiens kracht? Deel, maar domineer niet Voel mee Wat stralen jouw ogen uit? Liefde doet leven O M M U N C A T, G E R O P E T V E R S T A N D39 Mensenrechten Wat zijn ongeboren kinderen? Klein begin in een fractie van een seconde | L L Ons menszijn Dierenrechten Lichamelijke rechten Het leven in gevaar Als je niet verder komt Als je toch verder komt O M M U N C A T, G E R O P E T A R T101 Eenzaam en neerslachtig Verkrachting Selectieve abortus op grond van het geslacht Persoonlijke schuld Misbruik Een slechte prenatale diagnose Wanneer vriendinnen abortus plegen O T S L O T163 B \r \f I P S O M E E N V R E N D T E E L P E N179 B \r \f II R O N N E N199 I Aaron sprak me terecht aan op mijn reactie. Ik ook onvriendelijk geweest. We waren vreemden die elkaar toevallig tro \nen bij een stand van pro-life. We begonnen te praten over abortus en ik was me ervan bewust dat er gevoelens in me opborrelden - gevoelens van veroordeling, ergernis en frustratie ten opzichte van hem. En ik liet mijn reactie door deze gevoelens beïnvloeden Aaron tenslotte zei: ‘Je bent niet zoals die andere man. Ik sprak met John en hij was echt aardig. Jij bent gemeen. ’ Ik voelde me ongemakkelijk: Ik was gemeen geweest en ik zat fout. Mijn fout lag niet zozeer in mijn standpunt over abortus, maar in de manier waarop ik dat communiceerde naar iemand die er een andere mening op nahield. \t | L L Ik hoorde eens Jay Watts, spreekster voor de pro-life beweging, zeggen dat de beweging ‘goede argumenten door goede gesprekspartners’ nodig heeft. Terwijl ik beslist goede argumenten had, schoot ik tekort voor wat betreft de ‘goede gesprekspartner’. Maar dankzij Aarons rechtstreekse kritiek op mij, bood ik hem op dat moment mijn excuses aan. En voordat we uit elkaar gingen, sprak ik op een andere manier met hem. het houden van gesprekken over abortus met mensen die het niet eens zijn met het pro-life standpunt. Hoewel het verleidelijk kan zijn om ons meer te focussen op wat we zeggen, dan op tegen wie we het zeggen, hebben talloze ontmoetingen me geleerd hoe belangrijk het is om een gesprek te beschouwen als een ontmoeting met iemand van hart tot hart. Het is zo belangrijk dat we vriendelijk zijn tegen mensen, dat we niet van bepaalde ideeën uitgaan, maar dat we in plaats daarvan proberen hen te begrijpen. Ik wil graag de ervaringen en inzichten delen die ik uit al die ontmoetingen met zoveel verschillende mensen heb opgedaan, zodat jij de waarheid op een liefdevolle manier kunt overbrengen. Hoewel we beslist een scherp verstand nodig hebben, hebben we ook een heel gevoelig hart nodig. Dat ontbrak in mijn contact met Aaron, maar het was wel aanwezig in veel andere ontmoetingen. In dit boek zal ik putten uit een grote hoeveelheid ervaring en kennis. Zo hoop ik gelovige mensen toe te rusten zodat ze met succes gesprekken over abortus kunnen voeren in onze seculiere en gewonde cultuur. | L L H 1 G K R A C V A N V R A G E N Als je tijd doorbrengt met jonge kinderen, zul je al snel iets opmerken: ze stellen een heleboel vragen. Kinderen willen graag leren en dat blijkt uit hun favoriete vraag: ‘ Waarom? ’ Vragen stellen heeft niet alleen e \nect op het brein van de vragensteller, maar ook op het brein van degene die de vraag beantwoordt. Pas als ons gevraagd wordt iets uit te leggen, bese \nen we of we een antwoord hebben en of dat antwoord steekhoudend is. Dit was mijn ervaring toen ik van de middelbare school naar de universiteit ging. Ik kwam uit een omgeving waar iedereen hetzelfde geloofde als ik, en ik ging naar een plaats waar dat niet het geval was. Een enorme uitdaging! | L L Mijn vrienden op de campus stelden me vragen over mijn geloof en ik merkte dat ik moeite had mijn argumenten goed te onderbouwen. Als ik op die periode terugkijk, ben ik dankbaar voor die vragen, omdat ik daardoor op weg ging om de waarheid te zoeken, mijn geest te voeden en sterker in het leven te staan. Ik ontdekte dat het niet kennen van het ‘waarom’ achter mijn overtuigingen, een goede gelegenheid was om op zoek te gaan naar goede verklaringen. Ik vond ze en mijn geloof werd erdoor versterkt. Vragen hebben kracht. Ze kunnen ons op weg helpen op zoek naar antwoorden, die we daarvoor niet kenden. Of ze kunnen antwoorden uit ons trekken die we diep in ons binnenste wel kenden, maar niet als waarheid hadden aangenomen, totdat de gelegenheid zich voordeed. R A G E N V E R A N D E R E N O N S Dat laatste was de ervaring van mijn vriendin Rachel toen ze een sollicitatiegesprek had voor een zendingsproject van een jaar in de Verenigde Staten. De projectleider vroeg haar: ‘ Als je niet mee kunt met ons project, wat zou je dan G \f | doen? ’ Rachel antwoordde zonder aarzelen: ‘Ik zou naar Afrika gaan. ’ De vraag en haar antwoord tolden vierentwintig uur lang in Rachels hoofd rond, totdat het haar plotseling daagde: ‘Ik moet naar Afrika gaan!’ En dat deed ze. Voor Rachel was het dienen van de mensen in Afrika een diep verlangen in haar hart. Maar om de een of andere reden had ze daar nooit gevolg aan gegeven, totdat haar een vraag werd gesteld. En door het beantwoorden van die vraag zette ze koers in een heel andere richting. Ik had een soortgelijke ervaring toen ik het boek las van Matthew Kelly: e Rhythm of Life: Living Every Day With Passion and Purpose. Aan het begin vraagt hij de lezers het boek neer te leggen en een lijst te maken van hun dromen. Vanwege zijn boeiende schrijfstijl haalde ik mijn dagboek tevoorschijn en begon groots te denken. Die dag, op 29 januari 2006, gaf ik woorden aan mijn dromen. Mijn vijfde droom was: ‘een weeshuis bezoeken en de kinderen daar omarmen en liefde betonen. ’ De vraag had een passie losgemaakt en het antwoord motiveerde me de daad bij het woord te voegen: twee jaar later, in mei | L L2008, reisde ik naar een dorpje in Roemenië en zorgde voor kansloze kinderen. Rachel en ik veranderden van koers. Waarom? Omdat iemand ons een vraag stelde en wij daar antwoord op gaven. O L G J E Z U S’ V O O R E E L D Als deze tactiek van vragen stellen zulke enorme veranderingen teweeg brengt, dan zouden we als gelovigen niet verbaasd moeten zijn dat Jezus dat ook toepaste. In Lukas 10:25 komt een wetgeleerde naar Jezus en vraagt: ‘Meester, wat moet ik doen om het eeuwige leven te beërven? ’ En in Zijn Wijsheid stelt Jezus hem een paar vragen: ‘ Wat staat er in de wet geschreven? Wat leest u In plaats van op een zeepkist te gaan staan en de wetgeleerde te bestoken met informatie, stelt Jezus vragen en trekt zo informatie uit de wetgeleerde. Door die tactiek toe te passen zal de wetgeleerde, als hij bedenkingen heeft, uiteindelijk met zichzelf in discussie gaan. G \f | Deze communicatiestrategie gebruikte Jezus al ver voor Zijn dertigste levensjaar. In het Evangelie van Lukas lezen we het verhaal van de twaalarige Jezus die tijdens Pascha per ongeluk achtergelaten werd door Jozef en Maria in Jeruzalem: ‘En het gebeurde dat zij Hem na drie dagen in de tempel vonden, terwijl Hij te midden van de leraars zat, naar hen luisterde en vragen aan hen stelde’ (Lukas 2:46). Wat deed Jezus? Hij luisterde en stelde vragen. En dan staat er in de Bijbel: ‘ Allen die Hem hoorden, stonden versteld van Zijn verstand en antwoorden’ (Lukas 2:47). Door te vragen krijgt de vraagsteller antwoorden en krijgt degene die antwoordt duidelijkheid. Door te vragen ontstaat er een sfeer van respect waarin mensen naar elkaar luisteren, en dat leidt tot begrip. R O E E R E T T E E G R I J P E N In 1912 werd er in Frankrijk in een klein christelijk tijdschrift La Clochette (De kleine bel) een gebed gepubliceerd: ‘Gebed voor de Vrede’. Op den duur werd dit gebed (mogelijk onjuist) toegeschreven aan de rooms-ka | L Ltholieke heilige Franciscus van Assisi en werd bekend als ‘Het gebed van Franciscus van Assisi’ Ongeacht wie het gedicht geschreven heeft; hierin wordt zo prachtig het gevoel tot uitdrukking gebracht dat als leidraad zou moeten dienen voor elk gesprek – of dat nu over abortus gaat of over iets anders: Heer, maak mij een instrument van uw vrede. Laat mij liefde brengen waar haat is. Laat mij vergeving brengen waar schuld is. Laat mij eenheid brengen waar tweedracht is. Laat mij waarheid brengen waar dwaling is. Laat mij geloof brengen waar twijfel is. Laat mij hoop brengen waar wanhoop is. Laat mij licht brengen waar duisternis is. Laat mij vreugde brengen waar verdriet is. Heer, maak dat ik er meer op uit bente troosten dan om getroost te worden, te begrijpen dan om begrepen te worden, te beminnen dan om bemind te worden. G \f | Want door te geven ontvangen we, door onszelf te vergeten vinden we, door te vergeven wordt ons vergeven, door te sterven verrijzen we tot het eeuwige leven. Heer, maak dat ik er meer op uit ben te begrijpen dan om begrepen te worden. Dat is precies wat vragen doen - ze Om te begrijpen moeten we aandachtig luisteren naar wat de ander te zeggen heeft. Als mensen zien dat we een sterke geest hebben en een zacht hart, zullen ze eerder met ons in gesprek gaan en nadenken over wat wij te zeggen hebben. Het is absoluut noodzakelijk dat een pro-life overtuiging niet de pro-life bewogenheid overheerst. Het gaat namelijk niet zozeer om het winnen van een discussie als wel om het veranderen van harten. Zoals ons verteld wordt in 1 Petrus 3:15: ‘. . . wees altijd bereid tot verantwoording aan ieder die u rekenschap vraagt van de hoop die in u is’, wat onmiddellijk gevolgd wordt door: ‘met zachtmoedigheid en eerbied’. \t | L L K R A C V A N V E R A L E N Er ligt niet alleen een bijzondere kracht in het stellen van vragen, maar ook in vertellen van verhalen. Mijn nichtje en neee zeggen vaak tegen me: ‘ Tante Steph! Wilt u ons nog een verhaaltje vertellen? ’ Met deze vraag laten ze onbewust zien dat de liefde voor verhalen er al van Verhalen staan centraal in veel van onze communicatiemiddelen, zoals bijvoorbeeld in romans, lms en liedjes. Door onze menselijke ervaring zijn we voortdurend op zoek naar verhalen om te vertellen. Goede leraren doen dit. Goede presentatoren doen dit. En goede ouders doen dit. Waarom? Verhalen fascineren ons en houden onze verbeelding bezig. In verhalen worden principes en levenslessen op een bijzondere manier verbonden met omstandigheden en met personen waarmee we ons kunnen identi ceren of die we kunnen begrijpen. Daardoor kunnen we die principes en levenslessen makkelijker aanvaarden, dan wanneer we alleen het principe zouden horen. Met andere woorden: verhalen verbinden een belangrijk idee aan een speci eke doelgroep. G \f | \b Jezus laat ons dit nogmaals zien wanneer Hij in gesprek is met de wetgeleerde in Lukas 10. Nadat deze man erkent dat er in de wet staat dat we moeten liefhebben - God liefhebben en onze naaste liefhebben - stelt hij Jezus een vraag: ‘ Wie is mijn naaste? ’ (Lukas 10:29). Jezus antwoordt hier met een verhaal: de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Jezus’ toehoorders wisten hoe gevaarlijk de weg naar Jericho was. Ze waren bekend met priesters en levieten, en met Samaritanen. Ze wisten dat iemand die langs die weg reisde, de kans liep om aangevallen te worden. En in deze context laat Jezus zien wie je naaste is en hoe de liefde voor zo’n naaste eruitziet: iemands welzijn voor ogen hebben, tegemoet komen aan de noden van de ander, jezelf opo \neren en ervoor zorgen dat wettische regels of etnische verschillen geen sta-in-de-weg worden. Maar Hij zei dat niet rechtstreeks. Hij liet het zien door de kracht van een verhaal. In dit boek staan vragen en verhalen centraal in het overbrengen van de pro-life boodschap, want juist deze vragen en verhalen leiden tot vruchtbare ontmoetingen. Daardoor worden mensen tot de waarheid aangetrokken en ervaren ze het respect dat ze verdienen. Maar het soort vragen en verhalen die je zult gebruiken, zal variëren - | L Lafhankelijk van de levenservaring en geestesgesteldheid van de persoon met wie je spreekt. Bij sommigen is onbekendheid het struikelblok, ze weten er gewoon niets van af. Als ze een logisch pro-life argument horen, dan werkt dat verhelderend; een reactie van het verstand. Maar anderen ontkennen alles en willen het ook niet weten. Gregg Cunningham - leider van pro-life - heeft duidelijk gemaakt dat logica dan meestal niet doordringt tot hun geest. Door een persoonlijke ervaring of door die van een geliefde hebben ze een muur opgebouwd, waardoor een eenvoudig beroep op het verstand niet zo makkelijk te accepteren is. Je moet hen aanspreken op de reactie van hun hart. Om ervoor te zorgen dat we optimaal toegerust zijn om iedereen te bereiken, wil dit boek je helpen om goed te communiceren, zodat je door kunt dringen tot iemands hart of verstand.