Aanbevelingen en verdieping
Beste lezer,Het is voor mij als Zuid-Afrikaans auteur een enorm voorrecht om in Nederland te worden gepubliceerd.Mijn verhalen spelen zich af in de Grote Karoo, de dorre landstreek die zich uitstrekt ten noorden van Kaapstad en die een groot deel van Zuid-Afrika beslaat. De Karoo wordt in alle richtingen afgereisd door de zogeheten karretjiemense, de vergeten inheemse bevolking van de vlakten.
Mijn belangstelling voor het karretjevolk ontstond in de tijd dat mijn man en ik een benzinestation in Prince Albert hadden, diep in het binnenland, op vier uur uur rijden van Kaapstad. Daar zagen we ze regelmatig voorbijkomen wanneer ze van de ene boerderij naar de andere trokken, op zoek naar werk als schapenscheerder of bouwer van afrasteringen. Met één gezin raakte ik bevriend toen ik hen hielp om identiteitspapieren te verkrijgen.
In Een schildpad huilt maar één traan staan deze mensen centraal –met name de kinderen. Hoewel hun manier van leven en de ontberingen die ze lijden dikwijls onvoorstelbaar zwaar zijn voor Westerse lezers, heeft het karretjevolk een onschuld en vrijheidsliefde behouden die je alleen maar kunt benijden.
Net als alle inheemse volkeren zijn ze kwetsbaar. Steeds vaker verruilen ze het nomadenleven voor een bestaan aan de rand van Karoostadjes, waar ze meer kans hebben om aan eten en water te komen. Ik heb echter gemerkt dat kleine handreikingen, van mensen met de juiste middelen of de juiste macht, enorm veel verschil kunnen maken en kinderen de kans kunnen bieden aan de armoede te ontkomen.
Ik hoop dat u als lezer ook verliefd zult raken op het open veld en de Karoo-luchten en de mensen die zoveel impact op mijn leven hebben gehad.
- Carol Campbell, auteur
Afrika, 2000. Het verhaal van Siena die we hardlopend, in de nacht onder het bloed tegenkomen. Op de vlucht. Je ziet haar door het landschap gaan en beleeft haar leven en dat van haar vrienden Krekel en Boeti in heden en verleden. Tegelijkertijd speelt het verhaal van de ‘oude Schildpad’ een rol.
- Alida Groeneveld