Bekijk de tekstversie van dit leesfragment.Irma Joubertvan de liefdevertaald door Dorienke de Vries Uitgeverij Moza?ek - Zoetermeer addy,mama,het theoretische deel van mijn afstu-deerscriptie is af,?zegt Kate zondagmiddag aantafel.?In elk geval zover als ik in dit stadium metschrijven kan komen. Ik moet met het praktijkonderzoekgaan beginnen.? Ze heeft zich terdege op dit ogenblik voorbereid en zo veelmogelijk overtuigingskracht in haar stem gelegd. Nu wacht zeop de reactie van haar familie. Susan Woodroffe is een knappe vrouw van vijftig jaar ? nietzomaar knap,nee,beeldschoon. Ze is tenger gebouwd en tus-sen haar goudblonde krullen glanst nog maar heel weinig zil-ver. De ogen waarmee ze nu naar haar dochter kijkt,wordenzo mogelijk nog groter dan ze al zijn. Dan wendt ze haar bliknaar haar man,die aan het hoofd van de lange stinkhouten Tegenover haar zitten Peter en Diana met hun oudste doch-tertje ? de kinderjuf is in de slaapkamer met de baby bezig. Peter is het evenbeeld van zijn moeder. In zijn blauwe ogenleest Kate vertwijfeling. Ze weet wel wat hij van haar plannendenkt. Zo dadelijk,na het eten,zal hij haar wel op het matjeroepen. Winnen zal hij de confrontatie waarschijnlijk niet ? zeweet wel hoe ze haar grote broer moet aanpakken. Diana lijkt het niet gehoord te hebben,ze heeft het te drukmet het voeren van Britney en het kleinsnijden van haargroente. Naast Kate zit Duncan. Naar hem kijkt ze niet. Hem in deogen kijken zal het allermoeilijkste zijn. ?Ze hebben honger omdat ze het verdiende geld over debalk gooien,?zegt Duncan kalm.?Ga maar eens kijken hoe zeleven:elke vrijdagavond dronken,de hele zaterdag aan hetdobbelen en ja,dan is er vanaf maandag geen eten meer inhuis.??Dat is nu precies de situatie die ik wil onderzoeken!?pro-beert Kate naar het begin van dit gesprek terug te keren.?Je hoeft alleen het rapport van de commissie Carnegiemaar te lezen, Kate,?zegt Peter. Hij praat nog steeds tegen haaralsof ze zijn kleine zusje is,op wie hij moet passen.?De com-missie heeft de hele situatie grondig onderzocht.??Ze hebben gekeken naar de oorzaken waardoor die blan-ken arm geworden zijn,en naar mogelijke oplossingen,?troeftze hem af.?Ze hebben fantastisch werk verricht,maar dat isniet waarnaar ik op zoek ben.??Waarnaar ben je dan op zoek,Kate??vraagt Duncan. Hijheeft een rustige stem,klankvol en diep. Ze moet nu welopzij kijken,en hem aankijken. Alles aan Duncan is even keurig. Zijn donkere haar is keurigachterover gekamd,zijn snorretje keurig bijgeknipt. Boven-dien spreekt hij een keurig Oxford-Engels. Door zijn rondebril met het schildpadmontuur kijken zijn donkere ogen haarrustig aan. Zijn verdriet ziet ze echter heel goed;ze wist ookdat haar aankondiging hem pijn zou doen.?Mijn scriptie gaat over de vraag waarom de armen niet uithun armoede loskomen,?legt ze voor de zoveelste keer uit.?Daar kan ik alleen achter komen als ik met de mensen zelf gapraten,aan de basis.??Je weet niet wat je je op de hals haalt,?zegt Peter.? Het isniet ons soort mensen, Kate.??Het is wel ons soort mensen, Peter,van jou en van mij,?zegt Kate kortaf.?Of je het nu wilt toegeven of niet:je bentevenveel Afrikaans als Engels.??Je weet best dat ik dat niet bedoel,?zegt Peter. zon liggen. Haar lange,donkere haren kleven aan haar rug. Ze voelt de behaaglijke warmte koesterend op haar langebenen en de zondagmiddagloomheid verspreidt zich doorhaar lichaam. Zo dadelijk zal het kruisverhoor wel losbarsten,denkt ze,voordat de nevels van de slaap haar opslokken. Na een poosje beseft ze vagelijk dat Duncan naast haar iskomen zitten.?Slaap je??vraagt hij. Ze tilt haar hoofd op.?Nogal,ja,?zegt ze met een glimlach.?Het spijt me. Ik ga nu weg, Kate,maar vanavond kom ik jehalen. Zo tegen zevenen,is dat goed?? Ze knikt.?Prima. Waar gaan we naartoe???Dat maakt me niet uit. Ik wil alleen maar praten.? Ze kijkt hem na als hij over het groene gazon wegloopt,deschouders naar achteren getrokken in het op maat gemaaktekostuum. Wat mankeert me toch? denkt ze bevreemd. Elkander meisje in Johannesburg zou een moord doen voor deaandacht van Duncan Stafford,financieel leider van een vande grootste mijnbouwbedrijven in de stad,afgestudeerd in Cambridge,galante metgezel bij elke willekeurige gelegen-heid. Bovendien is hij de beste vriend van haar broer,al vanafdat ze samen op Michaelhouse hebben gezeten,een vriend-schap die in hun studentenjaren heeft standgehouden,ook aldeden ze verschillende studies. Dan is hij ook nog haar vadersvertrouweling. Het is geen geheim dat Duncan en Peter bezigzijn om het bedrijf van John Woodroffe, Rand Consolidated,over te nemen en dat haar vader zich aan het terugtrekken is. Alleen zij is een dwarsligger en ze weet niet eens waarom. Naast haar laat Peter zich in het gras zakken. Dat is nietzomaar,weet ze wel ? hij wil eveneens ?alleen maar praten?.?En? Heeft Duncan je wakker gemaakt???H-hm,maar het geeft niet,ik was alleen een beetje lui.? Hij begint zijn armen af te drogen.?Je zei dat je praktijkon-derzoek wilde doen voor je scriptie??zegt hij quasi terloops.?Ja,zoiets noemen we veldwerk.? de,en dat is ook de belangrijkste reden,hebben we ons toengericht op oorzaken en mogelijke oplossingen. We hebbentotaal geen aandacht besteed aan de vraag waarom arme men-sen niet loskomen uit hun armoede. Over die vraag gaat mijnhele scriptie.??Je kunt toch van onderwerp veranderen,?zegt haar broer.?Ga bijvoorbeeld het rapport van de commissie Carnegie ana-lyseren en...??Ik wil een eigen onderzoek doen,?valt ze hem in de rede.?Ik wil niet alleen maar analyseren. Mijn besluit staat vast, Peter. Het heeft geen zin te proberen mij tot iets anders overte halen. Help me liever om het praktisch uitvoerbaar temaken? Toe,alsjeblieft???Ach,zusje toch.? Hij kijkt naar zijn jonge vrouw en doch-tertje die nog steeds in het ijskoude water dartelen.?Praat danmet Nellie,zij komt uit een familie van armblankes. Zij moetal je vragen kunnen beantwoorden.??Nellie werkt al bij ons zo lang ik me kan herinneren,ze isgewend geraakt aan de luxe bij ons thuis.??Peter,je weet best dat dit geen oplossing is. Ga je me nudaddyover te halen,of niet?? Hij heeft haar nog nooit iets kunnen weigeren. Hij haaltzijn schouders op.?Dit komt voor daddygewoon op een heelslecht moment. Wat ma ervan zal zeggen,weet ik ook niet. Om van Duncan maar te zwijgen.??Dat weet ik,?zegt ze.? We gaan het er vanavond over heb-ben.??Je moet je maar eens laten nakijken door een van je mede-studenten,?zegt hij,terwijl hij overeind komt.?Weet ik,?zegt ze. Die avond staat ze lange tijd voor de manshoge spiegel in haarkamer. Ze lijkt in geen enkel opzicht op haar moeder,maar Binnen zitten haar ouders en Duncan,de mannen met eenglas whisky en Susan Woodroffe met een droge Martini. Haarvader en Duncan staan dadelijk op als ze binnenkomt.?Eenglaasje droge sherry voor jou,Kate??vraagt John Woodroffe.?Nee,dank u,,vandaag niet,?antwoordt Kate.?Ik hoefalleen een glas water.? Voor mijn droge mond,denkt ze er-achteraan,want het zal niet eenvoudig zijn,vanavond.?Ik had gedacht om iets te gaan drinken in de Rand Club,?stelt Duncan voor,terwijl hij het portier van de Railey voorhaar openhoudt zodat ze kan instappen.?Of zullen we ergensgaan eten of koffie drinken???We hebben vanmiddag al uitgebreid gegeten,?zegt ze zodrahij ook is ingestapt.?Laten we maar naar de club gaan,dankunnen we daar een rustig hoekje uitzoeken. We willen toch?Ja, Kate.? Hij zegt het op zijn eigen rustige manier,maar zekent hem goed genoeg om het lichte ongeduld in zijn stemop te merken. Misschien is het ook moedeloosheid. Bij de club pakt hij haar losjes bij de elleboog en loodst haarnaar een besloten zithoek in een erker. Hij bestelt en een oberkomt hun drankjes brengen,met een schaaltje zoutjes erbij.?Waar gaat die loonstrijd dit keer om,Duncan??vraagt ze.?Om meer geld.??Ja,logisch,?lacht ze.? Vertel het me nou maar alsof ik eenman ben.??Als jij dan ophoudt om er zo deksels vrouwelijk uit te zien,?zegt hij met een glimlach.?Je maakt vanavond een? konink-lijke indruk.??Dank je. En wat wilde je nu zeggen over die loonstrijd???Het zijn de blanke kompels die onder de grond werken. Ze eisen betere lonen,kortere werktijden en allerlei voorde-len. De vakbond maakt het ons moeilijk.? Hij staart naar hetglas whisky in zijn hand en laat afwezig de ijsblokjes tegen de ?Je kunt de wereld toch niet veranderen.??Daar ben ik ook niet op uit,?zegt ze moedeloos. Hij be-grijpt niet waar het me om gaat,denkt ze,net zo min als mijnvader,mijn moeder en broer het begrijpen. Ze zullen het ooknooit begrijpen,ook al legt zij het uit tot ze scheel ziet.?Je kunt niet in je eentje die buurten intrekken,?zegt hij Hoop vlamt in haar op. Hij laat dus wel de mogelijkheidopen dat ze het inderdaad gaat doen.?Nee,zeker niet,?geeft zetoe.?Ik wou dat ik met je mee kon,maar met al die dreigendearbeidsonrust is dat onmogelijk.??Ik heb nooit verwacht dat je mee zou gaan,?zegt ze,?maarin elk geval bedankt voor het aanbod.? Hij is wel de laatstedie ze mee kan nemen. In Amerika heeft ze er al een aardigeindruk van gekregen hoe een achterbuurt eruitziet en ingedachten ziet ze Duncan al voorzichtig over het smerigewater heen stappen zodat zijn Italiaanse schoenen niet natworden.?Kun je je onderzoek niet een poosje uitstellen???Nee, Duncan,ik ben er helemaal klaar voor en ik heb vre-selijk veel zin om eraan te beginnen. Ik moet alleen daddynogzien over te halen.? Hij knikt.?En je wilt zeker dat ik je daarbij help???Jij en Peter.? Hij kijkt haar met een scheef glimlachje aan.?Jij krijgt ookaltijd je zin,weet je dat? Als ik je help ? en ik zeg ?ls ? dan isdat tegen beter weten in.??O,dank je wel, Duncan! Heel,heel erg bedankt!? Ze paktzijn hand en drukt die tegen haar gezicht. Hij streelt haar wang.?Hm,misschien wordt die hele kwes-tie toch nog de moeite waard,?lacht hij.?Kan ik je nog ergensanders mee helpen??