Bekijk de tekstversie van dit leesfragment.De picknick 1-96 POD_Opmaak 1 06-09-18 09:04 Pagina 13 vestje en schermde de lens weer af. Voor vanmiddaghad ze genoeg foto?s gemaakt. Misschien zelfs wel teveel. De picknick 1-96 POD_Opmaak 1 06-09-18 09:04 Pagina 12 ?Maar laat je door ons niet weerhouden om naar eenrestaurant te gaan, wij vermaken ons wel.? Blijkbaar ongevoelig voor de hint schudde Lizahaar hoofd. ?Nee, ik blijf gezellig bij jullie. Zullen weproberen om ergens zo?n grijs vierkant koetsje metchauffeur te vinden en ons wat laten rondrijden??nge onderdrukte een zucht. Een ritje in een au-tiek Amish rijtuig was precies wat Marieke enzij nog voor deze een-na-laatste vakantiedag op hunverlanglijstje hadden staan, maar dan wel zonder Liza. ?Vindt je man het niet ongezellig dat je eenhele dag zonder hem op stap bent??probeerde ze.?Ben je mal, die is blij dat hij me even kwijt is.? Liza lachte net iets te hard. ?Toen ik vanochtendwegging, zat hij met een boek in de tuin van hethotel en een knappe vrouw die hem daar dan nogvandaan krijgt.? Ze keek nog eens op haar duuruitziende horloge. ?Nou, wat doen we? Een koetsjehuren?? Inge wisselde nog een blik met Marieke, zag de be-rusting in haar bruine ogen en gaf toen toe. Maandagzouden ze naar huis gaan, dus was het vanmiddag hunlaatste kans voor een rit. Ze hadden woensdag al welmet de hele groep een tochtje in een groot rijtuig ge-maakt, maar dat had zo veel weg gehad van een ritjemet een Nederlandse janplezier, dat het wat tegenge-vallen was.?Goed,?zei ze, ?laten we dan door het park teruglo-pen, dan komen we weer op de hoofdweg uit en zijnwe vlak bij dat toeristencentrum.? Ze haalde de dopvan haar spiegelreflexcamera uit de zak van haar rode De picknick 1-96 POD_Opmaak 1 06-09-18 09:04 Pagina 11 ?Laat Hans het maar niet horen.? Inge dacht aanhun reisleider, die er voortdurend op hamerde dat zede regels van de Amish moesten respecteren en hetbeslist niet zou waarderen dat ze deze foto?s haddengemaakt, laat staan dat ze via social media werdenrondgestrooid. Liza haalde haar smalle schouders op. ?Ach, Hans. Hij is een prima vent, maar ik ben geen vijftig ge-worden om me nog door een ander de wet voor telaten schrijven.? Ze duwde een koperkleurige haarlokterug onder haar hoed en keek op haar horloge.?Kwart voor drie. Zullen we ergens koffie of theegaan drinken?? Inge keek naar Marieke, haar vriendin van de quilt-groep in Veenendaal. Ze hadden zich samen voordeze achtdaagse reis opgegeven en hun hart opge-haald aan de quiltshops die ze in de afgelopen weekhadden bezocht. Vandaag hadden ze een vrije dag enwaren ze op eigen gelegenheid naar de overdektemarkt gegaan, waar ze hun groepsgenoot Liza tegenhet lijf waren gelopen.waren kwijtgeraakt, want ze was zich in de afgelopenweek steeds meer gaan storen aan de manier waaropde vrouw altijd en overal heel nadrukkelijk haar stemliet horen.?Wat wil jij??vroeg Inge aan Marieke, terwijl zemet haar ogen probeerde te seinen dat ze nee moest Gelukkig voelde haar vriendin haar helemaal aan.?Ik zit nog vol van de lunch,?zei Marieke tegen Liza. De picknick 1-96 POD_Opmaak 1 06-09-18 09:04 Pagina 10 Het kon niet anders dan dat de vrouwen hen haddenzien vertrekken en bewust achterna waren gelopen. Hadden toeristen dan geen enkel respect meer voorhun principes? Blijkbaar voelde Rebekkah zijn worsteling aan,want ze legde haar hand op zijn arm. ? Kumme. Hij klemde zijn kaken op elkaar, legde zijn handbeschermend om Leahs hoofdje en zette haar naast demand. ?Niet achterom door het raampje kijken,?waarschuwde hij haar. Daarna hielp hij Rebekkahmet instappen, liep om het rijtuig heen, ging op zijn Hoewel hij ook zichzelf verboden had om de drievrouwen nog een blik waardig te keuren, kon hijhet toch niet laten om in de bocht tersluiks opzij tekijken. Het was precies zoals hij had vermoed; alle driestonden ze nog steeds te fotograferen alsof ze nooiteerder een Amish rijtuig hadden gezien. Zodra het rijtuig de bocht om was, liet Inge haarcamera zakken. Dit waren ongetwijfeld de mooisteplaatjes die ze de afgelopen dagen van de Amish hadgeschoten. Ze had wel eerder Amish gefotografeerd,maar steeds van een afstand en altijd op de rug.?Wat een treffer dat we dit gezin zagen,?merkte Liza naast haar op, terwijl ze haar digitale camera ineen zijvak van haar rugzak stopte. ?Als we in het hotelzijn, zet ik de foto?s gelijk op Facebook.? De picknick 1-96 POD_Opmaak 1 06-09-18 09:04 Pagina 9 hen. Zoals altijd gehoorzaamde ze hem wel, maar aanhaar gezicht viel duidelijk af te lezen dat het niet vanharte ging. Hij kon het haar niet kwalijk nemen. Even later liepen ze naar hun paard, dat op de par-keerplaats bij de ingang van het natuurpark geduldigvoor het grijze, vierkante rijtuig stond te wachten. Hoe verder hij de drie vrouwen achter zich liet, hoevrijer Eli zich voelde. Terwijl Rebekkah het touw losmaakte waarmee hijde merrie aan een boom had vastgezet, zette Eli demand op de achterbank en tilde met een zwaai zijndochtertje van de grond. Bij het zien van de nogsteeds wat stuurse blik in haar helderblauwe ogen,draaide hij haar een keer in het rond om haar op tevrolijken. Toen er nog geen lachje om haar mond verscheen,kriebelde hij met zijn kinbaard langs haar wangen. Dat had altijd succes. Ook vandaag, want bij de derdekeer kon Leah haar lach niet langer inhouden.hem een beetje van zich af. ?Dat kietelt, Lachend bracht hij nog een keer zijn hoofd naar hethare, maar tijdens die beweging zag hij in een flits eenwaarschuwend knikje van Rebekkah. In een reflex keek hij achterom, recht in een grotecameralens. En twee kleintjes. Nog voor hij afwerendzijn hand kon opheffen, werd er al geklikt. De woede vlamde in hem op en hij moest zich tothet uiterste inspannen om niet naar de drie vrouwentoe te rennen, de camera?s uit hun handen te rukkenen die met een grote boog het park in te slingeren. De picknick 1-96 POD_Opmaak 1 06-09-18 09:04 Pagina 8 Zijn blik ging naar hun vijfjarige dochtertje, datvlak bij hen in de zandstrook voor het meer zingendkoekjes zat te bakken. Haar witte hoofdkapje was tij-dens het spelen een beetje scheef gezakt, waardoorenkele blonde krulletjes vrij spel hadden gekregen. Ze zag er prachtig uit en dat was precies waarom hijweg wilde. Hij keek weer naar zijn vrouw. ?Ik ga liever weg,Rebekkah.? Bijna onmerkbaar knikte hij naar links,waar het groepje toeristen een inscriptiebordje bij eenboom bekeken. ?Die vrouw met die hoed? dat is de-gene die vanochtend zo schaamteloos aan het foto-graferen was,?zei hij zacht. ?En die met dat rode vest-je heeft een enorme camera om haar nek hangen.? Rebekkah had verder geen aansporing meer nodig,maar pakte zijn uitgestoken hand en liet zich over-eind helpen. Ze was ruim zeven maanden zwanger,maar al zwaarder dan ze bij Leah op het eind was ge-weest. Misschien was het wel een teken dat er dezekeer een jongen kwam. Een Eli Beiler junior, met wiehij later kon gaan vissen, het land kon bewerken enop zaterdagochtend de kraam op de overdekte marktkon bemannen. Hij hoopte het met heel zijn hart, maar had ditnooit naar Rebekkah uitgesproken. Ze zou hem al-leen maar voorhouden dat hij al blij mocht zijn dat zena lang wachten, hopen en bidden toch nog opnieuwzwanger was geraakt. Eli pakte de deken van het gras, vouwde hem zoklein mogelijk op en stopte hem in de mand bij derestanten van hun picknick. Daarna riep hij Leah bij De picknick 1-96 POD_Opmaak 1 06-09-18 09:04 Pagina 7 Pennsylvania, Verenigde Staten Hij zag haar alvoor zij hen had ontdekt. Tenminste, daar ging hij van uit, want als het anderswas geweest, zou ze allang haar camera op hem hebbengericht. Net als vanochtend. Ze was duidelijk een toerist. Wandelschoenen, rug-zakje, zomerhoed, zonnebril nonchalant boven ophaar haren. En natuurlijk dat onvermijdelijke fototoe-stel, dat nu nog losjes aan een koordje om haar polsbengelde. Deze keer was ze niet alleen, maar met nog tweevrouwen. Een van die twee had zelfs een nog groterecamera met een lange, zwarte lens om haar nek han-gen. Hij wist het fijne niet van die dingen, maar hadgenoeg gehoord om te weten dat ze met zo?n toestelal van veraf foto?s konden maken.,?zei hij zacht maar beslist tegen zijn vrouw,die naast hem op een deken in het gras zat. ?We gaan.? Ze keek verbaasd naar hem op. ?Nu al?? Jah.? Hij drukte zijn strohoed wat steviger op zijnhoofd en stond op.?Maar het is hier juist zo fijn, Eli.? De teleurstellingin haar stem was onmiskenbaar. ?En Leah is zo lief aan